"و مدینون مقتضون"
( و وامدارانی بازخواست شده.)
"مدینون" از "مدین" اسم مفعول "دان، یدین" میباشد. "مدیون" هم گفته میشود، میگویند: فلان شخص به فلان شخص مدیون است، ولی به کار بردن "مدین" در عبارت از جهت بلاغت بهتر است.
"مقتضون" جمع "مقتضی" و به معنای پس گرفته شده است. "اقتضاء دین" یعنی طلب وام. بنابراین "مقتضون" یعنی خود شما در مقابل وام در گرو میباشید. (کل نفس بما کسبت رهینة ) .ر.ک : شرح نهج البلاغه ابن أبی الحدید، ج 8، ص 246. وام و دین ها را از شما تقاضا میکنند و در روز قیامت آنها را از شما مطالبه خواهند کرد و جوابش را در آن روز باید بدهید.
خلاصه هر چه به ما و شما در این دنیا میدهند مانند وام و دین میباشد که بالاخره از ما میگیرند. همه این امکانات مانند مال، باغ، مقام و... را نه تنها از ما میگیرند بلکه باید در قیامت جواب هم بدهیم که آنها را چگونه مصرف کردیم، آیا بجا مصرف کرده ایم یا بیجا.
"أجل منقوص"
( مدتی است کاسته شده.)
شما یک مدتی در دنیا زندگی میکنید که اندک است و معمولا در زمان ما بیش از هفتاد هشتاد سال نمی باشد. البته خود "أجل" ناقص و اندک نمی باشد، بلکه توسط کسانی مانند عزراییل کم و قیچی میشود. به همین جهت حضرت از آن تعبیر به "منقوص" میفرماید؛ یعنی اندک شده است.