امام (ع) میفرماید: "و بمحدث خلقه علی أزلیته" یعنی: خداوند راهنمایی کرد به واسطه مخلوقی که حادث است بر ازلیت خودش.
دلیل بی مانند بودن خداوند
"و باشتباههم علی أن لا شبه له"
( و به همانند بودن آفریده ها بر این که مانندی برای او نیست.)
همه موجودات غیر از حق تعالی در این که ممکن و محتاج میباشند شبیه به هم هستند، موجودات عالم اجسام نیز همه جسم و حادث هستند و محل عوارض میباشند. وقتی غیر از حق تعالی موجودات همه هم سنخ هستند "حکم الامثال فی ما یجوز و ما لایجوز واحد".سوره اسراء (17)، آیه 44. در نتیجه این یکی که حادث است دیگری نیز حادث است، این یکی اگر علت بخواهد دیگری هم علت میخواهد. لذا از هم سنخی اینها که همه در یک ردیف و هم عرض هستند و همه حادثند، پی میبریم که خالق عالم باید از سنخ اینها و شبیه به اینها نباشد بلکه فوق اینها باشد؛ زیرا اگر او هم مانند خلق خود دارای ویژگی های مخلوقاتش باشد، دیگر نمی تواند موجودی فراتر از همه و به عنوان خدای جهان و مبدأ نظام هستی باشد.
حضرت میفرماید: از این که موجودات شبیه به هم و هماهنگ در حدوث بوده و همه جسم و محل عوارضند، میفهمیم آن که خالق است از سنخ اینها نیست و شبیه ندارد.