آیت‌الله منتظری

2 - یک دسته کسانی بودند که به راه حق نرفتند و پیرو عترت پیامبر(ص) نشدند؛ "أو مفارق للدین مباین": از دین جدا بودند ولی با دنیا نیز کاری نداشتند، و به یک معنا ترک دنیا کرده و به حسب ظاهر در سلک دراویش و رهبانان رفتند. کسانی که مانند عبدالله بن عمر خود را به حالت مقدس مابی درآورده و ظاهرا هم ترک دنیا و هم ترک آخرت کرده بودند. این مقدس مآبها گاهی اوقات خطرشان از آنهایی که دشمنی می‎کنند بیشتر است، و بسا آن امام وقت را همین مقدس مآبها به ستوه می‎آورند.

نظر آیت الله العظمی بروجردی؛ درباره مقدس مآبان

بنابراین حضرت آنان را به دو گروه تقسیم فرمود؛ که به فرمایش مرحوم آیت الله بروجردی خطر گروه دوم که خود را مقدس می‎دانند بسیار بیشتر است. ایشان در بحثی که صحبت از تقیه شد فرمودند: تقیه منحصر به این نیست که انسان از اهل سنت بترسد و تقیه کند، بلکه باید بیشتر از همین مقدسینی بترسیم و تقیه کنیم که اظهار ارادت می‎کنند. به عنوان مثال از مرحوم آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی درباره رادیو سؤال کردند، ایشان فرمودند: از آن اجتناب کنید. بعد از مرحوم آیت الله بروجردی درباره همین مسأله استفتاء کرده بودند، ایشان در جواب فرموده بود: خود رادیو از آن جهت که رادیو است گناه نیست، بلکه باید مواظب بود استفاده حرام از آن نشود. پس از این فتوا، ایشان فرمودند که افراد زیادی از تهران به شیوه های مختلف بر ما فشار آوردند که این چه فتوایی است شما صادر کرده اید؟ ایشان می‎فرمودند: به اندازه ای فشارها زیاد شد که ما را به ستوه آوردند. پس چه بسیار افراد مقدس مآبی که مانع بیان حقیقت می‎شوند.