معنای حدیث "ارتد الناس..."
در بسیاری از روایات، هم از طریق شیعه و هم از طریق اهل سنت وارد شده است که: "ارتد الناس بعد رسول الله الا ثلاثة"سوره توبه (9)، آیه 111. یعنی: "مردم پس از رحلت پیامبراکرم (ص) به گذشته خود بازگشتند مگر سه نفر." که این سه نفر: سلمان، ابوذر و مقداد (رضوان الله علیهم) بودند.
به این معنا که گرچه مسلمانان به حسب ظاهر خود را مسلمان میدانستند اما بنیان و اساسی که توسط پیامبر(ص) پایه ریزی شده بود و آن حضرت میخواست آن اساس پس از او نیز بر مسیر خود جریان یابد و خلافت و زمامداری مسلمین به عهده علی (ع) باشد، آن را به هم ریختند و اساس دیگری را پایه گذاری نمودند که باعث اختلافات و در نهایت سبب انحراف اسلام شد. چون در جریان سقیفه این طور نبود که مردم بر انتخاب و خلافت ابوبکر اجماع و اتفاق نظر داشته باشند. بلکه جریان این بود که ابتدا انصار به این اندیشه افتادند که خلیفه ای برای خود تعیین کنند و به همین دلیل سعد بن عباده را پیشنهاد کردند. این خبر به گوش مهاجرین رسید و آنان با سرعت دست به کار شدند و آن را به هم زدند. به این صورت که جنازه پیامبر را رها کردند و در مقابل انصار که سعد بن عباده را برای خلافت پیشنهاد کرده بودند ابوبکر را آوردند و در ابتدا تنها پنج نفر با او بیعت کردند. پس از آن هم دیگران را با تهدید و تطمیع و شانتاژ وادار به بیعت با او نمودند. از این رو حضرت علی (ع) رفتار اصحاب را چنین توصیف میکند:
.jpg)
