البته پایان یافتن زمان بلا و مصیبت بدون مقدمه و بدون امتحان و انقلاب نبود؛ این است که حضرت در ادامه میفرماید:
"حملوا بصائرهم علی أسیافهم، و دانوا لربهم بامر واعظهم"
( بینش های خود را بر شمشیرهایشان حمل کردند، و به فرمان پنددهنده خود به پروردگارشان نزدیک گشتند.)
آنگاه که قضای الهی و اراده حق تعالی به این تعلق گرفت که زمان مصیبت و امتحان و سختی ها به پایان برسد، گروهی پیدا شدند که با بصیرت و آگاهی دست به شمشیر و قیام و انقلاب زدند. "حملوا بصائرهم علی أسیافهم": بصیرت ها و آگاهی های خود را بر شمشیرهای خود حمل کردند؛ یعنی اندیشه های خود را بر سر شمشیرهایشان کرده بودند و قبل از این که جنگ نظامی داشته باشند قیامی عقیدتی داشتند و قیام نظامی آنها هم برای به پا داشتن عقایدشان بود.
"و دانوا لربهم بامر واعظهم": و به خاطر پیروی از دستورات واعظ و پنددهنده شان به خداوند نزدیک شدند. یعنی این عده متوجه پروردگار خود شده و با او مأنوس گردیدند از این رو که فرمان واعظشان پیغمبراکرم (ص) را اطاعت کردند.
.jpg)
