صفحه ۴۹۰

می‎باشد؛ به همین جهت فریب خورده و بتدریج همه چیز را انکار و همه موازین اخلاقی و شرعی را زیر پا می‎گذارند و مرحله به مرحله به سقوط و آتش جهنم نزدیک تر می‎شوند.

2 - آیه دوم در سوره اسراء ذکر شده است: (و اذا أردنا أن نهلک قریة أمرنا مترفیها ففسقوا فیها فحق علیها القول فدمرناها تدمیرا) تذکرة الخواص، ص 363 و 364. "و چون بر آن شویم که شهری را نابود کنیم، خوشگذرانان آن را فرماییم تا در آن تباهی کنند؛ پس قول عذاب بر آن ثابت شود و آن را سخت درهم کوبیم."

این که می‎فرماید: (و اذا أردنا أن نهلک قریة ) : "وقتی بخواهیم قریه ای را هلاک کنیم" به این معنا نیست که خداوند بدون دلیل بخواهد گروهی را هلاک و گروه دیگری را نجات دهد؛ بلکه نظام تکوین به دست خداست. بنابراین تکوینا طوری است که وقتی مترفین و خوشگذرانان جامعه ای رها شدند و آنان با ثروت و قدرت خود هر چه توانستند زورگویی کردند و خلاف و فسق زیاد شد، مستحق عذاب الهی می‎شوند. پس (أمرنا مترفیها) یعنی: تکوینا مترفین را رها می‎کنیم (ففسقوا فیها) : پس در آنجا به فسق و فجور می‎پردازند و گناه زیاد می‎شود (فحق علیها القول ) : پس مستحق قول و وعده عذاب خدا می‎شوند (فدمرناها تدمیرا) : آنگاه ما آن شهر و منطقه را به سختی درهم می‎کوبیم.

حضرت علی (ع) نیز در اینجا همین مطلب را بیان می‎فرماید که گروهی کافر و مشرک یا مخالف حق بودند و اجلشان طول کشید و عمرشان طولانی شد تا بتدریج مستحق عقوبت و مذمت شوند و مستوجب تغییرات و دگرگونی ها گردند. به این معنا که وضع خوب آنان، به گرفتاری و بدبختی تبدیل می‎گردد و بعد هم کاملا مستحق جهنم می‎شوند.

ناوبری کتاب