آیت‌الله منتظری

مطلب دیگری را می‎فرماید که در احتمال دوم مطرح می‎کنیم. چون این احتمال، در اینجا خلاف ظاهر است.

2 - احتمال دوم این است که واقعا امام زمان (ع) در برخی مواقع کسانی را از زندان و اعدام و یا از گرفتاری در بیابانها نجات می‎دهند؛ کسی که مثلا در بیابان و شرایط سختی گرفتار شده و متوسل به حضرت می‎شود و می‎گوید: "یا أباصالح المهدی" گرفتاری اش حل می‎شود، یا شخص بی گناهی را که می‎خواهند اعدام کنند ممکن است حضرت او را نجات دهند. البته لازم نیست این نجات دادنها به صورت غیبی و بدون مقدمات باشد؛ بلکه امکان دارد یک فردی، مثلا به صورت خبرنگار، خبری بدهد و یا مقاله ای بنویسد و بی گناهی از اعدام نجات پیدا کند ولی سبب و مقدمات این نوشتن را امام زمان به طور غیر مستقیم ترتیب داده باشد.

به نظر می‎رسد این احتمال با این عبارت مناسب تر است؛ هر چند امکان دارد مشکلات علمی بعضی ها هم توسط حضرت حل شود.

3 و 4 - متفرق نمودن جمعیت ها و متحد نمودن پراکنده ها

"و یصدع شعبا، و یشعب صدعا"

( و جمعیت را پراکنده سازد، و پراکندگی را جمع نماید.)

"شعب" به معنای اجتماع، و "صدع" به معنای شکافتن و ایجاد پراکندگی می‎باشد.

یکی دیگر از تصرفات تکوینی حضرت حجت (عج) این است که اجتماعات باطل و گمراه را به پراکندگی و تفرقه دچار می‎کند، و از طرف دیگر بسیاری از پراکندگی ها و تفرقه های اهل حق را به یگانگی و اجتماع و اتحاد تبدیل می‎نماید. ممکن است کنفرانس یا سمیناری در جایی تشکیل شود که بخواهند با اساس اسلام مبارزه کنند که اگر اهداف آنان به نتیجه برسد ضرر زیادی برای اسلام داشته باشد، در این شرایط