آیت‌الله منتظری

که مطلوب است شجاعت می‎باشد که در مقابل آن بزدلی و تهور است. انسان بزدل و ترسو دست به هیچ کاری نمی زند و فرد متهور نیز خود و دیگران را دچار هلاکت می‎کند. بخل و تبذیر مال هم که دو طرف سخاوت است بد می‎باشد ولی خود سخاوت که حد وسط آن دو می‎باشد خوب است. انسان باید از مال خود استفاده کند و در جای خود سخاوت داشته باشد.

به این آیه شریفه قرآن دقت کنید که خداوند خطاب به قارون می‎فرماید: (و لاتنس نصیبک من الدنیا و أحسن کما أحسن الله الیک ) سوره زخرف (43)، آیه 45. "و بهره ات را از این جهان از یاد مبر، و نیکی کن چنان که خداوند بر تو نیکی کرده است."

مقصود از این که می‎فرماید: بهره و نصیبت را از دنیا فراموش مکن، این نیست که مثلا شکم خود را بیشتر پر کن. این کار را که قارون انجام می‎داد. بنابراین به نظر می‎رسد مقصود از بهره و نصیب انسان، همان چیزی می‎باشد که برای انسان باقی می‎ماند و به آن باقیات الصالحات می‎گویند. به همین جهت در ادامه آیه می‎فرماید: (و أحسن کما أحسن الله الیک ) : "و نیکویی کن همچنان که خدا به تو احسان و نیکویی کرد." و این بیان همان (و لاتنس نصیبک من الدنیا) است.

حضرت می‎فرماید: "و أخذوا یمینا و شمالا": و اینها راست و چپ را گرفته اند و حد وسط را رها کرده اند "ظعنا فی مسالک الغی": در حالی که در راههای گمراهی سیر می‎کنند "و ترکا لمذاهب الرشد": و در حالی که راههای هدایت را ترک می‎نمایند.

انتظاری بی شتاب

"فلا تستعجلوا ما هو کائن مرصد"

( پس نسبت به آنچه شدنی مورد انتظار است شتاب نداشته باشید.)