آیت‌الله منتظری

نحوه اختیار را می‎رساند. به این معنا که ما درصدد یاد گرفتن علم غیب از جانب خداوند بودیم و خداوند آن را به ما القاء فرمود. البته اگر من و شما هم طلب علم غیب کنیم به این معنا نیست که خداوند آن را به ما عطا فرماید، چون انسان باید استعداد آن را داشته باشد.

نکته دیگر این که آیا مقصود از "ذی علم" در این فرمایش خداوند است یا پیامبر او؟ هر دو را می‎توان احتمال داد. به این معنا که ممکن است امیرالمؤمنین (ع) از خداوند و یا از پیامبر(ص) علم غیب را فرا گرفته باشد، اگرچه ممکن است از جمله بعد "و ما سوی ذلک فعلم..." استفاده شود که از پیامبر آموخته است.

تعریف علم غیب از نظر امام (ع)

"و انما علم الغیب علم الساعة ، و ما عدد الله سبحانه بقوله: (ان الله عنده علم الساعة ) الایة"

( و علم غیب منحصر است به دانستن قیامت، و آنچه را خداوند سبحان در گفتار خود شمرده است که: "همانا نزد خداوند علم قیامت است." تا آخر آیه.)

حضرت می‎فرماید: علم غیب که خدا آن را به هر کسی نداده است، علم به اموری است که در آیه شریفه 34 از سوره لقمان ذکر شده است؛ البته با توجه به آیات 26 و 27 سوره جن ممکن است خداوند به طور استثنایی و در بعضی شرایط آن را به کسی عطا کند.

و آن امور عبارتند از:

1 - (ان الله عنده علم الساعة ) : "همانا علم به قیامت نزد خداوند است." خدا می‎داند که قیامت چه زمان رخ خواهد داد.

2 - (و ینزل الغیث ) : "و نازل کردن باران هم به دست خداست." او