آیت‌الله منتظری

"فان جار الله امن، و عدوه خائف"

( پس همانا پناهنده خدا ایمن و آسوده، و دشمن او هراسان است.)

"جار" یعنی پناهنده. حضرت می‎فرماید: کسی که به خدا پناه آورد آسوده خاطر است و خداوند او را در پناه خود می‎گیرد؛ و در مقابل، کسی که دشمن خدا باشد همیشه می‎ترسد و با همین خوف و ترس از دنیا می‎رود.

نکوهش بزرگ نمایی در مقابل بزرگی خداوند

"و انه لا ینبغی لمن عرف عظمة الله أن یتعظم"

( و همانا شایسته نیست برای کسی که عظمت و بزرگی خدا را شناخت این که بزرگ نمایی کند.)

"یتعظم" باب تفعل از "عظم" می‎باشد، و باب تفعل برای نسبت دادن و یا چیزی را به خود بستن می‎آید؛ بنابراین "یتعظم" یعنی: بزرگی را به خود ببندد یا بزرگ نمایی کند.

"و انه لا ینبغی لمن عرف عظمة الله": و همانا سزاوار نیست برای کسی که عظمت خدا را می‎شناسد "أن یتعظم": این که خودش را بزرگ ببیند؛ یعنی بزرگ نمایی کند. اگر انسان واقعا پی به عظمت خدا ببرد خودش را کوچک می‎داند، می‎گوید: ما که چیزی نیستیم، یک آدمی هستیم که از آب بدبو پیدا شده و بعد هم به جیفه ای تبدیل می‎شود؛ چنین کسی نباید خودش را بزرگ ببیند. کسانی که خودشان را می‎گیرند و می‎خواهند اعمال قدرت کنند به عظمت خدا پی نبرده اند. کسی که عظمت و قدرت خداوند را بشناسد، دیگر خود را بزرگ نمی داند و بزرگ نمایی نمی کند.

"فان رفعة الذین یعرفون ما عظمته أن یتواضعوا له، و سلامة الذین یعلمون ما قدرته أن یستسلموا له"