آیت‌الله منتظری

"خطبه 147 - قسمت دوم"

"فالکتاب و أهله فی ذلک الزمان فی الناس و لیسا فیهم، و معهم و لیسا معهم، لا ن الضلالة لاتوافق الهدی و ان اجتمعا. فاجتمع القوم علی الفرقة و افترقوا عن الجماعة ، کانهم أئمة الکتاب و لیس الکتاب امامهم. فلم یبق عندهم منه الا اسمه، و لایعرفون الا خطه و زبره. و من قبل ما مثلوا بالصالحین کل مثلة ، و سموا صدقهم علی الله فریة ، و جعلوا فی الحسنة عقوبة السیئة .

و انما هلک من کان قبلکم بطول آمالهم و تغیب آجالهم، حتی نزل بهم الموعود الذی ترد عنه المعذرة ، و ترفع عنه التوبة ، و تحل معه القارعة و النقمة .

أیها الناس انه من استنصح الله وفق، و من اتخذ قوله دلیلا هدی للتی هی أقوم، فان جار الله آمن، و عدوه خائف. و انه لاینبغی لمن عرف عظمة الله أن یتعظم، فان رفعة الذین یعرفون ما عظمته أن یتواضعوا له، و سلامة الذین یعلمون ما قدرته أن یستسلموا له. فلاتنفروا من الحق نفار الصحیح من الاجرب، و الباری من ذی السقم."

اشاره ای دیگر به دو نقل این خطبه

در درس گذشته خطبه 147 را شروع کردیم. عرض شد که خطبه ای در روضه کافی نقل شده است که مضمون و نیز بسیاری از عبارات و مطالب این خطبه را دربردارد. البته آنچه در روضه کافی آمده است خطبه بزرگی است. بنابراین اگر سید رضی (ره) خطبه حاضر را از روضه کافی نقل و آن را تلخیص کرده باشد، به نظر