( پس خداوند محمد(ص) را به حق برانگیخت تا بندگانش را از پرستش بت ها به پرستش خدا، و از پیروی شیطان به پیروی او بیرون آرد.)
"حق" به معنای امر ثابت است؛ یعنی چیزهایی که خلاف واقع در آن راه ندارد. "وثن" نیز در اصل به معنای ثابت است؛ و از آنجا که بت ها در یک جا نصب میشد و ثابت میماند به این اعتبار "وثن" گفته میشد. به بت ها هم که "نصب" میگفتند، شاید به همین اعتبار بوده که آن را در یک جای مشخص و ثابتی نصب میکرده اند.
در هر صورت حضرت میفرماید: خداوند حضرت محمد(ص) را بر اساس حق برانگیخت و هدف او از بعثت پیامبران این بود که بندگان خدا را از عبادت بت ها به عبادت خدا بازگرداند و از پیروی شیطان به پیروی خود وادار سازد.
"بقران قد بینه و أحکمه لیعلم العباد ربهم اذ جهلوه"
( به وسیله قرآنی که آن را آشکار و استوار فرمود تا بندگان نسبت به پروردگارشان دانا شوند زیرا به او آگاهی نداشتند.)
خداوند حضرت محمد(ص) را مبعوث فرمود تا به وسیله قرآنی که آن را بیان و آشکار کرده و محکم و استوار قرار داده است بندگانش را از بت پرستی و اطاعت شیطان خارج نماید.
"قرآن را استوار نمود" به این معنا که آن را بر اساس عقل و منطق استوار نموده و امور خلاف واقع و خرافی در آن راه ندارد. البته استدلال قرآن بر اساس صغرا و کبرا و استدلالهای فیلسوفانه نیست اما میتوان آن را به همین شکل نیز درآورد و ارائه داد. استدلالهای قرآن بر اساس فطرت مردم است که نوع مردم آنها را میفهمند. به عنوان نمونه قرآن کریم میفرماید: (أفی الله شک ) : "آیا در وجود خدا تردیدی