قرآن کریم میفرماید: (و أعدوا لهم ما استطعتم من قوة ) شرح نهج البلاغه ابن أبی الحدید، ج 9، ص 94. "و تا میتوانید برای آنان نیرو تهیه کنید" بنابراین برای این که کشور و مسلمانان در مقابل کفار محفوظ باشند و دارای نیرو و قدرت بشوند باید به تلگراف و تلفن و برق و امثال آن نیز دسترسی پیدا کنند !
از طرف دیگر اخباریین ما نیز تقریبا چنین افکاری داشتند و مثلا دخانیات را به طور کلی به این جهت که بدعت است و در زمان پیامبر نبوده است حرام میدانستند. به عنوان نمونه از مرحوم آیت الله العظمی بروجردی بدون واسطه شنیدم که میفرمودند: یکی از علمای قزوین در زمان مرحوم مجلسی (ره) اخباری بوده و عقیده داشته که تنباکو حرام است. به همین جهت کتابی درباره حرمت تنباکو مینویسد و به محضر مرحوم مجلسی که اخباری نبوده است ارسال مینماید. مرحوم مجلسی نیز پس از مطالعه کتاب، مقداری تنباکوی خوب اصفهانی برای او میفرستد و میگوید: کتاب شما را مطالعه کردم و هیچ هدیه ای بهتر از تنباکو به نظر نیامد تا برای شما بفرستم !
البته اگر کسی به خاطر ضرر داشتن دخانیات قائل به حرمت آن باشد، میتوان حرف او را پذیرفت؛ برای این که هر چیز مضری حرام است؛ ولی اگر از جهت بدعت بودن آن باشد، پذیرفتن آن مشکل است.
در مورد مضر بودن یا نبودن دخانیات هم باید به این نکته توجه داشت که وقتی دخانیات یا تنباکو کشف و یا به نحوی اختراع شد، نمی خواستند از آن استفاده ضرری بنمایند؛ بلکه معمولا کسی که دارای ناراحتی اعصاب بود یک نصف سیگار میکشید و مقداری راحت میشد و این مقدار برای انسان ضرر نداشت و حرام هم نبود؛ ولی بتدریج دست جوانها افتاد و آنها کشیدن سیگار و دخانیات را زیاد کردند و به حد ضرر رساندند.