"اتقوا" در اصل "اوتقوا" بوده و از ماده "وقایة" است؛ "وقی" یعنی نگاه داشتن. "مهیع" هم مصدر میمی از ماده "هیع" است و به معنای راه و روش روشن میآید.
حضرت میفرماید: خودتان را حفظ کنید و زیر بار بدعت نروید و ملازم راه روشن که از خدا و پیامبر به شما رسیده است باشید. "فاتقوا البدع": پس از بدعت ها پرهیز کنید "والزموا المهیع": و ملازم راه واضح باشید.
"ان عوازم الامور أفضلها"
( همانا امور اندیشیده شده و پایدار برترین امورند.)
ابن أبی الحدید در مورد "عوازم" و معنای آن دو احتمال ذکر کرده است سوره زمر (39)، آیه 30. که عبده نیز همان دو احتمال را بیان میکند. این دو احتمال عبارتند از:
1 - "عوازم" جمع "عوزم" باشد که به معنای شئ قدیمی و سابقه دار و یا ریشه دار میآید. بر این اساس حتی به پیرمردان و پیرزنانی که عمر زیاد کرده باشند "عوزم" گفته میشود؛ برای این که عمرشان سابقه دارتر است.
اگر این احتمال را بپذیریم معنای جمله حضرت علی (ع) این میشود: امور سابقه دار و یا ریشه دار در مقابل امور جدید بهتر میباشند. یعنی اموری که از بزرگان مانده است و امور سابقه دار و ریشه دار محسوب میشود افضل امور است. این در مقابل محدثات است.
2 - احتمال دوم که به نظر مناسب تر میآید این است که "عوازم" جمع "عازمة" باشد. البته در این صورت "عازمة" به معنای "معزومة" میباشد، یعنی فاعل به معنای