با توجه به این مقدمه میتوان گفت که چون مسابقه اسب دوانی و تیراندازی در بین عرب بسیار رواج داشته است، حضرت علی (ع) مرگ را به تیری تشبیه فرموده که هدف آن انسانها هستند. البته دلیل این که تعبیر به "منایا" (مرگها) کرده است شاید این باشد که هر انسانی برای خود یک مرگ مخصوصی دارد و همه افراد به یک شکل ویا با یک مرگ از دنیا نمی روند. احتمال هم دارد که چون هر کسی به طور جداگانه نیز تنها یک روش مردن در انتظارش نیست، تعبیر به "منایا" فرموده است. به تعبیر دیگر چون هر کسی ممکن است با سرطان یا با تصادف یا با بیماری و یا هر حادثه دیگری از دنیا برود، نمی توان گفت تنها یک مرگ در انتظار اوست.
خلاصه شما انسانها در این دنیا هدفهایی هستید که "منایا" مانند تیراندازان مختلف به سوی شما تیر پرتاب میکنند و وقتی این تیرها به هدف اصابت کند مرگ شما فرا میرسد.
نشانه هایی از آمیختگی خوبی ها و بدی های دنیا
1 - "مع کل جرعة شرق، و فی کل أکلة غصص"
( با هر جرعه آشامیدنی گلوگرفتنی هست، و در هر طعمه ای گلوگیری.)
"غصص" مصدر است و به معنای گلوگیر شدن میباشد، و اگر "غصص" باشد جمع "غصة" است که همان معنای گلوگیر شدن را دارد. اساسا این که تعبیر به غصه خوردن میشود، برای این است که گاهی اندیشه ها و فکرهای گوناگونی که به انسان رو میآورد و او را ناراحت و غصه دار میکند آنچنان بر جسم و روح انسان اثر میگذارد که گویا او را گلوگیر کرده و به هلاکت نزدیک ساخته و یا واقعا او را هلاک میکند.
حضرت میفرماید: در هر جرعه آبی که شما مینوشید این احتمال وجود دارد که