آیت‌الله منتظری

یادی از صاحبدلان روشن و با تقوا

"أین العقول المستصبحة بمصابیح الهدی ؟ و الابصار اللا محة الی منار التقوی ؟"

( کجایند عقل هایی که خواهان روشنایی به وسیله چراغهای هدایت اند؟ و دیدگانی که به محل نور تقوا خیره اند؟)

حضرت با حالت تأسف می‎فرماید: در مقابل این انسانهای فاسق و بی ریشه ای که صفاتشان را بیان کردم، انسانهای خوب و شایسته کجا هستند؟! آنان که از چراغهای هدایت یعنی ائمه (ع) روشنایی گرفته و پیرو آنان باشند. و کجایند آن چشم هایی که به محل نور تقوا خیره هستند و در جستجوی نور آن می‎باشند؟!

"أین القلوب التی وهبت لله و عوقدت علی طاعة الله ؟"

( کجایند دلهایی که برای خدا وقف شده و بر طاعت خدا پیمان بسته شده اند؟)

"وهبت لله" یعنی: خودشان را وقف خدا کرده اند. این دو جمله جملات معترضه ای است که حضرت با ناراحتی و تأسف در بین سخنان خود مطرح می‎کنند؛ و بعد به بحث اصلی خود برمی گردند.

ادامه بیان نشانه های دیگران

"ازدحموا علی الحطام، و تشاحوا علی الحرام"

( بر خرده ها اجتماع نموده، و بر حرام نسبت به یکدیگر حرص و بخل ورزیده اند.)

"ازدحموا علی الحطام" یعنی: افراد فاسدی که درباره آنان بحث شد بر سر متاع دنیا جمع شده و ازدحام می‎کنند "و تشاحوا علی الحرام": و بر سر حرام با یکدیگر حرص و بخل داشته و به زد و خورد و جنگ و دعوا می‎پردازند.