آیت‌الله منتظری

رحمت تو بیرون آمدیم تا با دعا به درگاهت ما را مشمول عنایت خود فرموده و بر ما باران نازل فرمایی.

"راغبین فی رحمتک ، و راجین فضل نعمتک ، و خائفین من عذابک و نقمتک"

( در حالی که در رحمت تو مشتاق، و به زیادتی نعمت تو امیدوار، و از عذاب و عقوبت تو هراسانیم.)

حضرت خطاب به خداوند می‎فرماید: ما در حالی که فرزندان و چهارپایانمان از گرسنگی و تشنگی فریاد می‎کشیدند به سوی درگاه رحمت تو آمده ایم در حالی که مشتاق رحمت و امیدوار به افزایش نعمت تو هستیم و از کیفر و عذاب و غضب تو بیمناکیم.

"أللهم فاسقنا غیثک ، و لاتجعلنا من القانطین، و لاتهلکنا بالسنین"

( خدایا پس ما را به باران خود سیراب فرما، و ما را از ناامید شدگان قرار مده، و با سالهای قحطی ما را هلاک مگردان.)

"قنوط" و "قانط" از ماده "قنط" به معنای مأیوس شدن می‎باشند. "سنین" هم جمع "سنة" است که به معنای قحطی می‎آید.

حضرت در ابتدا این نکته را فرمود که آسمان و زمین کاره ای نیستند و خدا همه کاره است و خدا گاهی به خاطر گناهان بندگان خیرات و برکات خود را کاهش می‎دهد، پس توبه کنید و جبران نمایید تا آن وقت خدا توجه کند؛ حالا دعا می‎کند و خدا را مورد خطاب خود قرار می‎دهد و می‎فرماید:

خدایا ما را به وسیله باران و نزول رحمت خود سیراب فرما، و ما را از کسانی قرار مده که از درگاه رحمت تو مأیوس می‎باشند، و ما را به وسیله سالهای قحطی و خشکسالی و کم آبی گرفتار و هلاک مکن.