آیت‌الله منتظری

و انابه و طاعت حق تعالی و دوری از تعلقات دنیوی به مرتبه ای از تجرد و ارتباط با ماوراء طبیعت برسد، او هم حجابها از دیده اش برطرف شده و ملکوت عالم را مشاهده کرده و به مرگ اختیاری مرده و بر مرگ طبیعی خود پیشی گرفته و این گونه مشمول رحمت حق تعالی شده است.

خلاصه حضرت از خداوند درخواست می‎نماید که این افراد را مورد رحمت و عنایت خود قرار دهد. البته حضرت به این وسیله می‎خواهند مخاطبین خود و کسانی که پای سخنرانی ایشان نشسته اند را به توبه تشویق فرمایند تا پس از توبه خالصانه، حاجات خود را مخصوصا در مورد نزول باران و رحمت الهی از خداوند بخواهند؛ و خداوند هم این دعاها را به لحاظ این که با چشمان گریان و پس از توبه مخلصانه مطرح می‎شود استجابت نماید.

دعای امام (ع) برای طلب باران

"أللهم انا خرجنا الیک من تحت الاستار و الاکنان و بعد عجیج البهائم و الولدان"

( خدایا ما از زیر پوششها و سرپناهها و پس از فریاد چهار پایان و فرزندان به سوی تو روانه شدیم.)

"أکنان" جمع "کن" به معنای جایی است که پوشش دارد، مانند: اتاق، خانه و غار. "عجیج" هم به معنای فریاد است.

حضرت در اینجا از زبان خود و همه کسانی که پای منبر ایشان هستند و به سخنان گوش می‎دهند خطاب به خداوند متعال می‎فرماید: خدایا ما از خانه ها و اتاقهایمان خارج شدیم پس از آن که چهارپایان و حیواناتمان از تشنگی و گرسنگی فریاد می‎کشند و نیز پس از فریاد فرزندان. زنها مثلا شیر نداشتند که به بچه هایشان بدهند بچه ها گرسنه بودند و فریاد می‎کشیدند. به سوی تو و درگاه