صفحه ۳۱۳

( آگاه باشید زمینی که شما را بر دوش می‎کشد و آسمانی که بر سر شما سایه می‎اندازد فرمانبردار پروردگار شما هستند.)

این که همه ما روی زمین هستیم، در حقیقت معنایش این است که زمین، ما را به دوش می‎کشد؛ به همین جهت حضرت می‎فرمایند: "و ان الارض التی تحملکم": یعنی زمینی که شما را بر دوش می‎کشد. و به لحاظ این که آسمان روی سر ما قرار دارد، مانند این است که بر سر ما سایه می‎اندازد. درست مثل طاق و سایه بانی که انسان از سایه آن بهره می‎گیرد. لذا حضرت می‎فرماید: "و السماء التی تظلکم". پس با این که آسمان سایه ندارد ولی چون بالای سر ما مانند سایه بان قرار دارد، حضرت از آن به سایه بان تعبیر فرموده است. برای همین وقتی شما مثلا زیر درختی می‎روید در کلام عرب می‎گویند: "أظلته الشجرة" یعنی: درخت بر او سایه انداخته است.

آگاه باشید زمینی که شما را بر دوش می‎کشد و آسمانی که بر سر شما مثل سایه بان قرار دارد "مطیعتان لربکم": اینها مطیع پروردگار شما هستند. نوکر شما نیستند. شما الان، هم از آسمان و هم از زمین استفاده می‎کنید، باران از بالا می‎آید، زمین هم سخاوت دارد و شما در زمین کشت می‎کنید. حیات ما به همین زمین و آسمان است، اگر زمین نباشد که در آن کشت گندم و برنج و... کنیم زندگی ما فلج می‎شود، آبهای دریاها و آبهای دیگر روی زمین تبخیر می‎شود و بعد به صورت ابر متراکم شده و این ابرها به صورت برف و باران و تگرگ به زمین برمی گردند و باعث حاصلخیز شدن زمین می‎شوند.

در هر صورت حضرت می‎خواهد این نکته را یادآوری فرماید که: آسمان و زمین دلشان برای شما انسانها نمی سوزد و مطیع یا نوکر شما هم نمی باشند. آسمان و زمین مخلوق خدا و مطیع اوامر او هستند. بنابراین چون آنها مطیع دستورات خداوند می‎باشند، شما انسانها نیز اگر می‎خواهید از آسمان باران ببارد و وضع شما در زمین

ناوبری کتاب