( آگاه باشید زمینی که شما را بر دوش میکشد و آسمانی که بر سر شما سایه میاندازد فرمانبردار پروردگار شما هستند.)
این که همه ما روی زمین هستیم، در حقیقت معنایش این است که زمین، ما را به دوش میکشد؛ به همین جهت حضرت میفرمایند: "و ان الارض التی تحملکم": یعنی زمینی که شما را بر دوش میکشد. و به لحاظ این که آسمان روی سر ما قرار دارد، مانند این است که بر سر ما سایه میاندازد. درست مثل طاق و سایه بانی که انسان از سایه آن بهره میگیرد. لذا حضرت میفرماید: "و السماء التی تظلکم". پس با این که آسمان سایه ندارد ولی چون بالای سر ما مانند سایه بان قرار دارد، حضرت از آن به سایه بان تعبیر فرموده است. برای همین وقتی شما مثلا زیر درختی میروید در کلام عرب میگویند: "أظلته الشجرة" یعنی: درخت بر او سایه انداخته است.
آگاه باشید زمینی که شما را بر دوش میکشد و آسمانی که بر سر شما مثل سایه بان قرار دارد "مطیعتان لربکم": اینها مطیع پروردگار شما هستند. نوکر شما نیستند. شما الان، هم از آسمان و هم از زمین استفاده میکنید، باران از بالا میآید، زمین هم سخاوت دارد و شما در زمین کشت میکنید. حیات ما به همین زمین و آسمان است، اگر زمین نباشد که در آن کشت گندم و برنج و... کنیم زندگی ما فلج میشود، آبهای دریاها و آبهای دیگر روی زمین تبخیر میشود و بعد به صورت ابر متراکم شده و این ابرها به صورت برف و باران و تگرگ به زمین برمی گردند و باعث حاصلخیز شدن زمین میشوند.
در هر صورت حضرت میخواهد این نکته را یادآوری فرماید که: آسمان و زمین دلشان برای شما انسانها نمی سوزد و مطیع یا نوکر شما هم نمی باشند. آسمان و زمین مخلوق خدا و مطیع اوامر او هستند. بنابراین چون آنها مطیع دستورات خداوند میباشند، شما انسانها نیز اگر میخواهید از آسمان باران ببارد و وضع شما در زمین