آیت‌الله منتظری

نماید "ابتغاء الثواب": برای طلب ثواب خدا. به تعبیر دیگر مهم ترین و لازم ترین مصرف مال پرداخت حق الله و حق الناس است. انسان باید زکات مال و یا خمس آن را بدهد؛ حج واجب را برود یا اگر حج بر زن واجب است طلب او را پرداخت کند تا او به حج برود؛ و علاوه بر آن در پیشامدهای زندگی که احتیاج به مصرف مال است، مال خود را خرج کند. البته این کارها را به قصد پاداش و ثواب آخرت انجام دهد، که هم برای زندگی دنیایی او خوب است و هم در آخرت پاداش می‎گیرد.

جایگاه این ویژگی ها

"فان فوزا بهذه الخصال شرف مکارم الدنیا و درک فضائل الاخرة ، ان شاء الله"

( پس همانا بهره مندی به این ویژگی ها - به خواست خدا - بزرگواری کرامت های دنیا و دریافت فضیلت های آخرت است.)

در اینجا حضرت تعبیر به "الفوز" نکرده است که جنس رستگاری را برساند، بلکه تعبیر به "فوزا" دارد که نکره است؛ یعنی حتی یک رستگاری. "فان فوزا بهذه الخصال...": شما اگر یک مرتبه هم رستگار شوید به انجام این خصلت ها و توفیق یابید که مثلا حق الله را ادا کنید یا به نیازمندان کمک نمایید، باعث بزرگواریهای دنیا و درک فضائل آخرت می‎باشد؛ "ان شاء الله": اگر خدا بخواهد.

خلاصه حضرت امیر(ع) می‎فرماید: اگر زحمت کشیدید و مالی دست شما آمد و ثروتمند شدید، خرجهای بیهوده نکنید و خرج کارهایی نکنید که افراد لاابالی و شرور می‎کنند.

نمونه هایی از مصارف نادرست

ما آن زمان که بچه بودیم در نجف آباد یک قهوه خانه ای وجود داشت که بعضی افراد گرد هم می‎آمدند و گاهی لوطی گری می‎کردند. یک روز یک آقایی خواسته بود