"خطبه 142»
و من کلام له علیه السلام:
"و لیس لواضع المعروف فی غیر حقه و عند غیر أهله من الحظ فیما أتی الا محمدة اللئام، و ثناء الاشرار، و مقالة الجهال، مادام منعما علیهم، ما أجود یده ! و هو عن ذات الله بخیل. فمن آتاه الله مالا فلیصل به القرابة ، ولیحسن منه الضیافة ، ولیفک به الاسیر و العانی، ولیعط منه الفقیر و الغارم، ولیصبر نفسه علی الحقوق و النوائب ابتغاء الثواب؛ فان فوزا بهذه الخصال شرف مکارم الدنیا و درک فضائل الاخرة ، ان شاء الله."
خطبه ای مستقل یا بخشی از یک خطبه ؟
در مصادر نهج البلاغه نوشته است: این خطبه در حقیقت در ادامه خطبه 126 (عبده) بوده است. از حدود شش کتاب و منبع نقل میکند که این خطبه مستقل نبوده است، ولی مرحوم سید رضی آن را تفکیک کرده و خطبه مستقلی قرار داده است.جامع الشواهد، حرف الجیم.
موضوع خطبه 126 این بود که به حضرت علی (ع) در اوایل خلافتش پیشنهاد میکردند که اگر میخواهید حکومت شما قدرتمند شود و مخالفین دست از مخالفت بردارند، باید مانند معاویه و دیگران ریخت و پاش کنید و به کسانی که انتظار حکومت و یا بخشش دارند و در اوضاع جامعه مؤثر میباشند مقام و پول دهید تا به نفع حکومت شما وارد عمل شوند. برای این که بیشتر مردم و به ویژه افراد با نفوذ، اهل دنیا و پول دوست هستند.
آنها که این پیشنهادها را میکردند، میگفتند که اگر حکومت شما قدرت گرفت و استوار شد، پس از آن می‌توانید بعضی افراد را که میخواهید برکنار کنید یا به آنان پول ندهید.
.jpg)
