صفحه ۳۰

بچه، و نوعا پیاده نظام بودند. البته بتدریج تعدادی اسب و امکانات دیگر برای آنها فراهم شد ولی این نیروها غالبا افراد پابرهنه ای بودند که به دنبال علی بن محمد صاحب الزنج راه افتادند و هنگامی هم که در جنگ کشته می‎شدند معمولا کسی را نداشتند تا سراغ او را بگیرد. افراد بی سرپناه و پا برهنه ای که جایی نداشتند گرد هم آمدند و حکومتی تشکیل دادند. خروج صاحب زنج در ماه رمضان سال 255 قمری در ایام خلافت مهتدی عباسی، و قتل او در صفر سال 270 قمری بوده است. پس، از زمان خروج تا روز قتل او حدود 14 سال و 4 ماه طول کشید.علاوه بر این، حضرت علی (ع) پس از به حکومت رسیدن، ابوموسی اشعری را که حاکم کوفه از طرف عثمان بود برکنار کرده بود.

حضرت درباره چنین قضیه ای خطاب به أحنف بن قیس که یکی از اصحاب عاقل و فهمیده آن حضرت بوده است این سخنان را ایراد می‎فرماید.

توصیف امام (ع) از این شورشیان و پیشگویی حمله آنان

"یا أحنف ! کأنی به و قد سار بالجیش الذی لا یکون له غبار و لا لجب و لا قعقعة لجم و لا حمحمة خیل"

( ای احنف ! گویا من او را می‎بینم در حالی که با لشکری است که نه دارای گرد و غبار است و نه هیاهویی و نه صدای جویدن لگامهایی و نه آواز اسبانی.)

"لجم" جمع "لجام" است. و "قعقعة" به معنای صدای جویدن چیزی در دهان می‎باشد؛ اسب ها معمولا لگامی آهنی داشتند که آن را در دهان خود می‎جویدند، صدای خوردن دندانهای اسب به این آهن را "قعقعة" می‎گفتند.

حضرت خطاب به أحنف بن قیس می‎فرماید: گویا مشاهده می‎کنم او را که با لشکری حرکت می‎کند که غبار و سر و صدا ندارند، و همچنین لگام و افساری در دهان اسبان آنان نمی باشد تا صدای جویدن آن در دهانشان شنیده شود، و سر و صدا و

ناوبری کتاب