"خطبه 141»
و من کلام له علیه السلام:
"أیها الناس ! من عرف من أخیه وثیقة دین و سداد طریق فلا یسمعن فیه أقاویل الرجال. أما انه قد یرمی الرامی و تخطی السهام، و یحیل الکلا م، و باطل ذلک یبور، والله سمیع و شهید. أما انه لیس بین الحق و الباطل الا أربع أصابع.
فسئل (ع) عن معنی قوله هذا، فجمع أصابعه و وضعها بین أذنه و عینه. ثم قال: الباطل أن تقول سمعت، والحق أن تقول رأیت."
نهی از شنیدن غیبت
خطبه 140 درباره غیبت و شدت گناه آن بود که تمام شد. این خطبه نیز به نوعی مربوط به غیبت میشود؛ زیرا در مورد نهی از شنیدن غیبت است. حضرت در اینجا میفرماید: اگر شما با کسی دوست شدید و او را شناختید و مدتی با هم زندگی کردید و او را شخص دیندار و سر به راهی یافتید که اهل گناه و معصیت نیست، حال اگر دیگران درباره او غیبت و بدگویی میکنند و پیش شما و در غیاب او حرفهای نامربوط میزنند، نباید به حرف آنان ترتیب اثر دهید. زیرا کسی را که شما به دینداری و امانتداری شناخته اید، دیگر نباید به حرف دیگران نسبت به او ترتیب اثر دهید. دیگران ممکن است اشتباه کنند یا حسادت داشته باشند و یا منافع مادی آنان با او در تضاد باشد و به این خاطر به دوست سابق شما تهمت بزنند. شما باید قاعده:
.jpg)
