آیت‌الله منتظری

شکرگزاری پاکان زمینه عفو گنهکاران

"ولیکن الشکر شاغلا له علی معافاته مما ابتلی به غیره"

( و باید برای او سپاسگزاری بر سلامتی و عافیت یافتن از آنچه غیر او به آن گرفتار شده است مشغول کننده باشد.)

انسان وقتی مشاهده می‎کند دیگران گرفتار گناهی شده اند که او از ارتکاب آن در امان مانده است، باید پیوسته شکر خدا را کند و بگوید الحمدلله و خدا را شکر که من دچار این گرفتاری و گناه نشده ام. "ولیکن الشکر شاغلا له": و باید شکر مشغول کننده و باز دارنده باشد آن شخص را "علی معافاته": بر این که خداوند او را حفظ کرده است "مما ابتلی به غیره": از آنچه دیگری به آن مبتلا شده است.

خلاصه انسانها هر کدام به نحوی دچار لغزش و گناه و اشتباه می‎شوند و باید در مواقع لزوم دوستانه به آنان تذکر داد، نه این که احیانا با افشاگری و اعلامیه چسباندن به در و دیوار آبروی افراد را برد و از زندگی و حیثیت اجتماعی ساقط کرد. برای این که اراده خداوند بر این تعلق گرفته است که مردم با همه عیوب و گناهان خود به زندگی خویش ادامه دهند؛ و غیر از معصومین (ع) همه مردم خطاکارند، که البته باید بین خود و خدای خود توبه کنند.

در روایت می‎فرماید: "کل بنی آدم خطأ، و خیر الخطائین التوابون"وسائل الشیعة، ج 8، ص 598 و 601 (= ج 12، ص 281 و 284 وسائل 30 جلدی) کتاب الحج، أبواب أحکام العشرة، باب 152، حدیث 9 و 18. "همه فرزندان آدم خطاکارند. پس بهترین خطاکاران کسانی هستند که توبه می‎کنند."

به هر حال غیبت مؤمن، سرزنش کردن و عیب جویی از او گناه است؛ و انسان باید