ناگوار میشود. این است که حضرت میفرماید: "حلوا رضاعها": نوشیدن شیر جنگ در ابتدا شیرین است "علقما عاقبتها": و در پایان تلخ میباشد.
ابن أبی الحدید شعر زیبایی را از یکی از شاعران عرب درباره جنگ نقل کرده که ظاهرا آن شاعر سوژه آن را از همین جملات حضرت علی (ع) اقتباس کرده است. او میگوید:
جنگ در ابتدا که دختر جوانی است با زینت خود سعی میکند برای هر شخص نادانی.
تا وقتی که شعله کشید و درگیری آن جوان و برافروخته شد مانند پیرزنی میشود که شوهر هم ندارد.
پیرزنی که موهای گیسویش سفید و ریخته است که دیگر کسی نمی خواهد او را ببوید یا ببوسد.
به هر حال جنگ چنین خاصیتی دارد؛ و معمولا در ابتدا مانند جوانی است که میخواهد همه را بفریبد و مخصوصا خود را در بین افراد نادان جا میاندازد، ولی در نهایت مانند پیر زالی میشود که همه از او فرار خواهند کرد. برای این که عاقبت و نتیجه جنگ، چیزی جز خرابی و کشتار و ناراحتی نیست.