و دیگری در حالت خشم و عصبانیت شدید. به همین دلیل ابن أبی الحدید میگوید: این تشبیه است به کسی که میخندد و به اصطلاح نیشش باز میشود؛ یعنی جنگ به روی شما میخندد. ولی به لحاظ این که بحث درباره جنگ است، باید بگوییم غضب و عصبانیت در اینجا مناسبت بیشتری دارد. پس "بادیا نواجذها" یعنی: جنگ از شدت غضب و ناراحتی، دندانهای جلویی اش نمایان است.
"مملوءة أخلا فها"
( نوک پستانهایش پر از شیر.)
"أخلاف" جمع "خلف" است که به نوک پستان گفته میشود. شتر ماده وقتی که قوی و گردن کلفت باشد پستانهایش هم پر از شیر است.
حضرت جنگ را به شتری تشبیه میکند که با پستان پر از شیر میآید، به این معنا که شرایط کاملا برای یک درگیری و جنگ تمام عیار فراهم میشود. البته جنگ معمولا همراه با بدبختی و بیچارگی است و غالبا برکت ندارد؛ پس مقصود از پر بودن پستان جنگ برکت آن نیست، بلکه کنایه از قدرت و خصوصیات جنگ است که آشکار میگردد.
"حلوا رضاعها، علقما عاقبتها"
( نوشیدن شیرش شیرین، پیامدش بسیار تلخ است.)
"علقم" گیاهی است که خیلی تلخ میباشد. معمولا وقتی جنگ شروع میشود، در ابتدا افراد و جنگجویان سرحال و بانشاط هستند و همه حتی نوجوانان با عشق و علاقه به جنگ میروند؛ ولی هر چه جنگ بیشتر طول بکشد، افراد خسته شده و در نهایت جنگ به تلخی گرایش پیدا میکند. وقتی مردم، شهرهای خراب، مادران بی فرزند و جوانان کشته و اسیر شده را مشاهده میکنند دیگر جنگ برایشان تلخ و