"فاحلل ما عقدا، و لا تحکم لهما ما أبرما"
( پس آنچه را آن دو بستند باز گشا، و آنچه را بافتند برایشان محکم نکن.)
"ابرام" به معنای بافتن و یا تابیدن طناب، و در برابر کلمه "نقض" است.
طلحه و زبیر علیه حضرت علی (ع) توطئه کردند و عایشه را همدست خود نمودند و گروهی را مقدم و مؤخر لشکر قرار دادند و بالاخره مقدماتی را فراهم آوردند تا با علی (ع) مبارزه کنند، که همه این مقدمات و توطئه ها به عنوان گره باطلی است که آن را بستند. بنابراین حضرت از خداوند درخواست میکند که خدایا گرهی را که آنان بستند باز کن، و آنچه را که آنان مانند ریسمان به هم بافتند و محکم کردند محکم مفرما. یعنی همه ابزار و وسائل و مقدمات و عقد و قراردادهایی را که برای جنگ با من بستند و فراهم آوردند درهم بریز و نابود فرما.
"فاحلل ما عقدا": پس گرهی را که آنان بستند باز فرما؛ "و لا تحکم لهما ما أبرما": و محکم نکن برای این دو نفر آنچه را که بافتند.
"و أرهما المساءة فیما أملا و عملا"
( و به آن دو بدی را در آنچه آرزو داشتند و عمل کردند نشان ده.)
در مقابل امام به حق و شایسته مسلمانان ایستادن و قیام کردن گناه بزرگی است؛ مخصوصا اگر آن امام، معصوم و ولی الله باشد و فردی هم که علیه او قیام میکند در ابتدا با او بیعت کرده باشد. بزرگترین گناه طلحه و زبیر این بود که پیمان شکنی کرده و در مقابل امام معصوم قیام و ایستادگی کردند. بزرگترین گناه معاویه نیز همین بود. ابن أبی الحدید با این که سنی مذهب است میگوید: اگر معاویه هیچ گناهی نداشته
.jpg)
