آیت‌الله منتظری

"و ان أول عدلهم للحکم علی أنفسهم"

( و همانا آغاز عدالت آنان هر آینه حکم کردن علیه خودشان است.)

اینجا دو مسأله است که اگر طلحه و زبیر بخواهند با عدالت رفتار کنند باید ابتدا خود را محکوم نمایند: مسأله اول خون عثمان است که خود آنان محرک قتل وی بودند و در ریختن آن دست داشتند. و مسأله دوم این که آنان ابتدا با حضرت علی (ع) بیعت کردند و پس از آن بدون جهت نقض بیعت نمودند؛ و نقض بیعت آنها خود گناهی است که آنان اگر بخواهند بر اساس عدالت قضاوت و عمل کنند، ابتدا باید خود را نسبت به آن محکوم نمایند. بنابراین در هر دو صورت آغاز عدالت آنان این است که باید بر ضد خودشان حکم کنند.

بصیرت علی (ع) و معرفی طغیانگران

"و ان معی لبصیرتی، ما لبست و لا لبس علی"

( و همانا بصیرت و بینایی من با من همراه است، نه به اشتباه انداخته ام و نه بر من اشتباه شده است.)

عبارت: "ما لبست و لا لبس علی" اگر بدون تشدید باشد، یعنی: من اشتباه نکرده ام و کسی هم به من اشتباه نگفته است؛ و اگر با تشدید باشد، یعنی: امر را بر کسی مشتبه نکرده ام و کسی هم امر را بر من مشتبه نساخته است.

بنابر احتمال دوم حضرت امیر(ع) می‎فرماید: کسی خیال نکند که من در مورد مسائل دینی و وظایف خود بینایی و بصیرت ندارم ومثلا فرد ساده و بی اطلاعی می‎باشم. من برخلاف گمان برخی نسبت به اشخاص و همچنین نسبت به وظیفه خود شناخت کامل دارم و هرگز امر بر من مشتبه نشده و من هم آن را بر کسی مشتبه نکرده ام.