آیت‌الله منتظری

"خطبه 136»

و من کلام له علیه السلام:

"لم تکن بیعتکم ایای فلتة ، و لیس أمری و أمرکم واحدا؛ انی أریدکم لله، و أنتم تریدونی لا نفسکم. أیها الناس ! أعینونی علی أنفسکم؛ وایم [ أیم ] الله لا نصفن المظلوم من ظالمه، و لا قودن الظالم بخزامته حتی أورده منهل الحق و ان کان کارها."

مقدمه

پیش از بحث درباره این خطبه لازم دانستم به عنوان مقدمه از "صحیح بخاری" مطالبی را بخوانیم که به این خطبه مربوط است.این مقدمه در نهج البلاغه عبده (ج 2، ص 25) نیست ولی در اکثر نسخه های دیگر آمده است، مانند: نهج البلاغه صبحی صالح، ص 193؛ فیض الاسلام، ص 416؛ و شرحهای منهاج البراعة، ج 8، ص 323؛ ابن أبی الحدید، ج 8، ص 300؛ و ابن میثم، ج 3، ص 163. آنچه که در اینجا نقل می‎شود از جلد چهارم صحیح بخاری از چاپهای چهار جلدی است، که در اواخر این جلد کتابی دارد به نام "کتاب المحاربین"، "باب رجم الحبلی".

مطلب از اینجا شروع می‎شود که ابن عباس می‎گوید: من در منا برای عده ای از افراد درس قرآن می‎گفتم. یکی از کسانی که در این درس شرکت می‎کرد "عبدالرحمن بن عوف" بود که بیشتر اوقات خود را در منا پیش خلیفه دوم می‎گذرانید. یک روز عبدالرحمن می‎گوید: کسی به خلیفه دوم گفته است که چون بیعت با ابوبکر یک اقدام بدون تأمل و بدون برنامه ریزی و ناگهانی بوده است، من نیز پس از عمر با فلان