"انک متی تسر الی هذا العدو بنفسک": همانا تو اگر خودت به طرف این دشمن - یعنی روم - حرکت کنی "فتلقهم فتنکب": بعد با آنان روبرو شوی و در جنگ مغلوب گردی و کشته شوی "لا تکن للمسلمین کانفة دون أقصی بلا دهم": دیگر برای مسلمانان تا دورترین شهرهایشان محافظی نخواهد بود تا خود را حفظ کنند "لیس بعدک مرجع یرجعون الیه": همچنین مرجع و فرماندهی برای آنان باقی نمی ماند تا به سوی او باز گردند.
خلاصه با این که حضرت امیر(ع) خلیفه دوم را قبول ندارد ولی به لحاظ این که بالاخره در آن شرایط پرچم اسلام بر دوش اوست، میخواهد برای حفظ و غلبه اسلام عمر از شر دشمن محفوظ بماند و در جنگ با دشمن کشته نشود؛ زیرا کشته شدن در چنین شرایطی به ضرر اسلام خواهد بود.
توصیه امام (ع) به اعزام فرمانده و نیروهای شایسته
"فابعث الیهم رجلا مجربا واحفز معه أهل البلا ء و النصیحة"
( پس مرد تجربه دیده ای را به سوی آنان برانگیز و به همراهی او اهل آزمایش و خیرخواهی را راهی کن.)
کلمه "مجربا" به صورت "محربا" نیز آمده است. "محربا" از ماده "حرب" و به معنای جنگ دیده است؛ یعنی کسی که در جبهه ها بوده و فنون جنگی را مشاهده کرده و با آنها آشنایی دارد. "مجربا" نیز به معنای تجربه دیده است. البته عبارت کتاب ما "مجربا" دارد.
کلمه "بلاء" اساسا به معنای امتحان است و در اینجا هم به همین معناست؛ منظور افراد آزمایش دیده و امتحان داده است که در کار خود اهل مهارت باشند. و "نصیحة" به معنای خیرخواهی میآید. بنابراین حضرت به خلیفه دوم میفرماید: شما شخصا
.jpg)
