آیت‌الله منتظری

کلمه "أظهر" از ماده "ظهر" به معنای پشت است. معمولا اگر انسان برای کسی یا چیزی حرمت زیادی قائل باشد و آن چیز دشمن هم داشته باشد که مثلا بخواهند آن را بربایند و یا نابود سازند، در این صورت کسانی که می‎خواهند این فرد یا این شئ را در مقابل دشمن حفظ کنند ناچارند او را در میان خود گذارند و پشت خود را به او کنند و رو به دشمن از آن دفاع نمایند. بنابراین هر چیزی که مورد توجه انسان و مورد احترام آنان باشد، تعبیر به "بین اظهر" می‎کنند؛ یعنی در بین شماست. در اینجا هم حضرت می‎فرماید: "و کتاب الله بین أظهرکم": و قرآن بین پشت های شما قرار دارد؛ کنایه از این که قرآن در بین شما و مورد توجه و عنایت شما می‎باشد.

گویایی قرآن

"ناطق لا یعیی لسانه"

( سخنگویی است که زبانش نمی گیرد.)

"عی" به معنای گرفتگی زبان می‎باشد. کسی که زبانش گرفته باشد و در سخن گفتن خود مشکل داشته باشد، برای معرفی او از این تعبیر استفاده می‎کنند.

حضرت در این جمله می‎فرمایند: "ناطق لا یعیی لسانه": قرآن زبان دارد و زبانش نیز لال نیست و گرفتگی هم ندارد. به تعبیر دیگر در سخن خود صریح است. و این تعریف از قرآن دلالت دارد بر این که قرآن برای ما حجت است و می‎توان به آن استدلال کرد. بر خلاف اخباری های ما که می‎گفتند: باید تنها به روایات مراجعه و به آنها استدلال کنیم. ولی چنین سخنی که بگوییم تنها باید به روایات مراجعه کرد و قرآن را کنار گذاشت و یا فقط به خاطر ثواب آن را تلاوت کرد صحیح نیست. برای این که خود قرآن کریم می‎فرماید: (أفلا یتدبرون القران أم علی قلوب