آیت‌الله منتظری

آنان گوش قلب و باطنی لازم است و گوشهای ظاهری و معمولی ما این صداها را درک نمی کنند.

"و قدحت له من قضبانها النیران المضیئة"

( و برای او از شاخه های درختان آتش های روشنی بخش افروخته شده است.)

اگر عبارت "النیران" باشد، فاعل "قدحت" است و معنا چنین می‎شود: افروخته شده است برای خداوند آتش های روشنی بخش که از شاخه های درختان روشن شده است. و اگر عبارت را "النیران" بخوانیم، مفعول "قدحت" است، یعنی: درختان روشن کرده اند برای خداوند از شاخه هایشان آتش های روشنی بخش را. بنابراین "النیران" هم می‎تواند فاعل باشد و هم مفعول؛ و هر دو صحیح است.

"و اتت أکلها بکلماته الثمار الیانعة"

( و میوه های رسیده با کلمات حق تعالی خوردنی های درختان را آورده است.)

"کلماته" یعنی کلمات خدا؛ و کلمات خداوند قدرت و فرمانهای خداوند است که همان دستورات و یا اراده تکوینی او می‎باشد.

در این عبارت هم می‎توان "الثمار" را فاعل "اتت" دانست، که معنا چنین می‎شود: و عطا کرده است خوردنی هایش را میوه های رسیده؛ میوه های رسیده درختان به اراده تکوینی خداوند، خوردنی های خود را عطا کرده اند. و نیز می‎تواند کلمه "الثمار" مفعول "اتت" باشد، که معنا این طور می‎شود: درختان به اراده تکوینی خداوند، خوردنی های خود را که عبارت از میوه های رسیده باشند عطا کرده اند. ولی به نظر می‎رسد که "النیران" و "الثمار" صحیح باشد و هر دو فاعل باشند.