آیت‌الله منتظری

مرگ، پایان فرصت ها

"لا فی حسنة یزیدون، و لا من سیئة یستعتبون"

( نه در نیکی می‎افزایند، و نه از بدی رضایت می‎طلبند.)

کلمه "یستعتبون" را "یستعتبون" هم خوانده اند؛ ولی به نظر می‎رسد با توجه به قرینه جمله قبل همان "یستعتبون" مناسب تر است.

در هر صورت انسان تنها در دنیا می‎تواند به کار خوب خود بیفزاید و یا از گناهان خود توبه نماید؛ در آخرت و پس از مرگ وقت عمل گذشته است و "لا فی حسنة یزیدون": دیگر نمی تواند در کارهای خوب و یا حسنه های خود بیفزاید "و لا من سیئة یستعتبون": و نه از کارهای بد خود معذرت خواهی و طلب رضایت کند؛ زیرا سرای آخرت، سرای عمل و یا توبه نیست.

امیرالمؤمنین (ع) در یکی از سخنانش می‎فرماید: "و ان الیوم عمل و لا حساب، و غدا حساب و لا عمل"(این ما تکونوا یدرککم الموت و لو کنتم فی بروج مشیدة )؛ سوره نساء (4)، آیه 78، هر کجا که باشید مرگ شما را درمی یابد؛ هر چند در برجهای محکم و گچ کشی شده باشید. "و همانا امروز روز کار و تلاش است و نه روز حساب، و فردای قیامت روز پاداش و حساب است و نه روز عمل."

آثار تقوا

"فمن أشعر التقوی قلبه برز مهله و فاز عمله"

( پس کسی که تقوا را شعار قلب خود نمود مهلت او صاحبش را برجسته نموده و کردارش پیروز شده است.)

کلمه "شعار" از ماده "شعر" به معنای موی بدن است، و چون لباس زیر چسبیده به موی بدن انسان است به آن "شعار" می‎گویند؛ و بعد به هر چیزی که از خواسته های