"أماد" از ماده "مید" یعنی حرکت میدهد و به جنبش در میآورد. "رج" نیز فعل متعدی است که به معنای به لرزه درآوردن میباشد؛ مجهول آن "رج" میباشد که در آیه شریفه قرآن هم آمده است: (اذا رجت الارض رجا) سوره زمر (39)، آیه 42؛ ر.ک : درس 176 که درباره این آیه توضیح بیشتری داده شده است. "آنگاه که زمین به شدت به لرزه درآید لرزیدنی." در عبارت حضرت "أرج" که باب افعال آن میباشد آمده است.
از نظر ترکیبی و نحوی "أماد" جزای "اذا" در عبارت پیشین است. یعنی هنگامی که آن دستور خدایی مبنی بر این که قیامت برپا شود زمانش فرا رسید "أماد السماء و فطرها": خداوند آسمان را میلرزاند و میشکافد "و أرج الارض و أرجفها": و زمین را میلرزاند و آن را متزلزل میکند. نظام عالم طبیعت به طور کلی به هم میخورد.
در آیات زیادی از قرآن درهم ریخته شدن نظام طبیعت برای برپایی قیامت، به صورتهای گوناگونی ذکر شده است که بعضی از آنها عبارتند از:
1 - (اذا رجت الارض رجا) سنن ترمذی، ج 4، ص 55؛ معجم الاوسط، طبرانی، ج 8، ص 273؛ و نظیر این سخن از امام علی (ع) نیز نقل شده است؛ ر. ک : تاریخ دمشق، ابن عساکر، ج 42، ص 496 و 497؛ شرح نهج البلاغه، ابن أبی الحدید، ج 6، ص 69؛ و در منابع حدیثی شیعه هم نظیر این سخن از امام علی بن الحسین و امام جعفر الصادق 8 نقل شده است؛ ر.ک : کافی، ج 3، ص 242، حدیث 2؛ خصال صدوق، ص 119، حدیث 1. "آنگاه که زمین به جنبشی سخت جنبانده شود."
2 - (اذا زلزلت الارض زلزالها) سوره واقعه (56)، آیه 4. "آنگاه که زمین به سختی جنبانده شود." در این دو آیه درباره زلزله و جنبش زمین سخن گفته شده است.
3 - (یوم نطوی السماء کطی السجل للکتب ) همان. "روزی که آسمان را چون طومار نوشته ها درهم میپیچیم."
این آیه شریفه درباره درهم پیچیده شدن آسمان پیش از قیامت است.
4 - (اذا الشمس کورت و اذا النجوم انکدرت ) سوره زلزال (99)، آیه 1. "آنگاه که خورشید به هم درپیچد، و آنگاه که ستارگان تیره شوند."
این آیات و آیات پس از آن، از درهم ریخته شدن و دگرگونی خورشید و ستارگان و کوهها و... سخن میگوید.