آیت‌الله منتظری

اگر کسی باطن دنیا را واقعا مجسم کند در حقیقت مانند همان مردار بدبو می‎باشد. گاهی که انسان در فیلم های مستند تلویزیونی حیواناتی را مشاهده می‎کند که مرداری را پیدا کرده و بر سر آن نزاع می‎کنند بدش می‎آید؛ غافل از این که خود انسانها نیز غالبا در همین مسیر می‎باشند.

پیامدهای سوء دلبستگی و عشق به دنیا

"و من عشق شیئا أعشی بصره، و أمرض قلبه"

( و هر کس عاشق چیزی شود چشمش را شب کور کند، و دلش را بیمار گرداند.)

"أعشی" از ماده "عشی" به معنای ضعف چشم و شب کوری است.

حضرت می‎فرماید: کسی که به چیزی یا به شخصی علاقه شدید پیدا کند و او را عاشقانه دوست بدارد، دیگر عیوب و اشکالات او را نمی بیند و دلش بیمار شده و از حق منحرف می‎شود و از بی طرفی نسبت به او بیرون می‎آید.

تعبیر به "أعشی" و شب کوری در این عبارت به لحاظ آن است که بیانات حضرت علی (ع) درباره دنیا بود، در نتیجه می‎فرماید: کسی که علاقه مفرط و شدید نسبت به دنیا پیدا کند و فریفته آن گردد مانند این است که در تاریکی دنیا حقایق را نمی بیند و نمی فهمد. هر کس چیزی را به شدت دوست بدارد محو آن شده و در نتیجه چشم او را شب کور می‎کند و قلب و دل او را بیمار کرده و از حق منحرف می‎نماید.

"فهو ینظر بعین غیرصحیحة ، و یسمع بأذن غیرسمیعة"

( پس او با چشم ناسالم می‎بیند، و با گوشی که شنوا نیست می‎شنود.)

کسی که عاشق چیزی است در اثر توجه کامل به آن نمی تواند حقایق دیگر را ببیند و یا بشنود. از این رو عموم مردم که عاشق دنیا و فریفته آن شده اند، نمی توانند درک صحیحی از حقایق این عالم داشته باشند.