"خطبه 127 - قسمت چهارم"
"و انما [ فانما] حکم الحکمان لیحییا ما أحیا القرآن، و یمیتا ما أمات القرآن، و احیاؤه الاجتماع علیه، و اماتته الافتراق عنه؛ فان جرنا القرآن الیهم اتبعناهم، و ان جرهم الینا اتبعونا. فلم آت - لا أبا لکم - بجرا، و لا ختلتکم عن أمرکم، و لا لبسته علیکم.
انما اجتمع رای ملئکم علی اختیار رجلین أخذنا علیهما أن لا یتعدیا القرآن، فتاها عنه، و ترکا الحق و هما یبصرانه، و کان الجور هواهما فمضیا علیه. و قد سبق استثناؤنا علیهما - فی الحکومة بالعدل و الصمد للحق - سوء رایهما و جور حکمهما."
خطبه 127 نهج البلاغه را بررسی میکردیم؛ تا اینجا رسیدیم که حضرت خطاب به خوارج، آنان را توصیه به عدم تفرقه و جدایی از جامعه مینمود. و به همین مناسبت درس گذشته را اختصاص دادیم به این که اکثریت در کجا ملاک به حساب میآید و در چه مواردی نمی توان روی اکثریت حساب کرد.
آیا "فاقتلوه" یک حکم کلی است ؟
نکته دیگری که باید در اینجا و قبل از ادامه شرح خطبه آن را یادآوری کنیم مربوط به این فرمایش حضرت است که فرمودند: "ألا من دعا الی هذا الشعار فاقتلوه و لو کان تحت عمامتی هذه".
عرض کردیم در این که مقصود از "هذا الشعار" چیست، دو احتمال وجود دارد:
.jpg)
