افراط و تفریط نیستند. راه وسط این است که آن حضرت را امام مسلمانان و معصوم و خلیفه پس از پیامبراکرم (ص) بدانیم ولی در عین حال توجه داشته باشیم که آن حضرت نیز دارای جنبه بشری است. باید به این نکته هم توجه داشت که مقامات معصومین بسیار بالاتر از آن است که ما تصور میکنیم. بعضی از آقایان با این که خیلی خود را مقدس میدانند تصور میکنند که ائمه (ع) در حد فقیهی هستند که مسائل را خوب میدانند و گناه هم نمی کنند. در صورتی که مقام و شخصیت باطنی ائمه (ع) بیش از اینهاست ولی به هر حال بشر هم هستند.
قرآن کریم درباره خود پیامبراکرم (ص) میفرماید: (قل انما أنا بشر مثلکم یوحی الی أنما الهکم اله واحد) شیعه و مذاهب اهل سنت درباره احکام مرتد رجوع شود به: 1 "بگو من فقط بشری همانند شما هستم که به من وحی میشود که خدای شما خدایی یگانه است." پس پیغمبراکرم (ص) هم با همه درجه و مقامی که دارد بالاخره بشر است. البته بشری که گناه نمی کند و به او وحی میشود. که این وحی هم بسیار مهم است، زیرا به هر کسی وحی نمی شود. لابد پیامبراکرم (ص) باید یک شرایطی داشته و مراحل معنوی بسیاری را طی کرده باشد تا استعداد دریافت وحی را پیدا کند.
بنابراین حضرت علی (ع) امام مسلمین و معصوم میباشد ولی در عین حال خدا در او حلول نکرده است. پیغمبراکرم (ص) که از حضرت علی (ع) مهم تر است، با این وجود درباره پیامبر(ص) میگوییم: "أشهد أن محمدا عبده و رسوله". به این معنا که ابتدا عبد و بنده خدا بودن پیامبر را شهادت میدهیم و پس از آن شهادت به رسالت او میدهیم. یعنی بندگی خدا به حدی میرسد که استعداد پیدا میکند تا به او وحی شده و رسول الله شود.
قرآن کریم میفرماید: (سبحان الذی أسری بعبده لیلا من المسجد الحرام الی المسجد الاقصا) ص 170 تا 173، کتاب المرتد، مسائل 1 تا 8؛ 2 "منزه است خداوندی که بنده اش را شبی از مسجدالحرام تا