صفحه ۶۱۹

افراط و تفریط نیستند. راه وسط این است که آن حضرت را امام مسلمانان و معصوم و خلیفه پس از پیامبراکرم (ص) بدانیم ولی در عین حال توجه داشته باشیم که آن حضرت نیز دارای جنبه بشری است. باید به این نکته هم توجه داشت که مقامات معصومین بسیار بالاتر از آن است که ما تصور می‎کنیم. بعضی از آقایان با این که خیلی خود را مقدس می‎دانند تصور می‎کنند که ائمه (ع) در حد فقیهی هستند که مسائل را خوب می‎دانند و گناه هم نمی کنند. در صورتی که مقام و شخصیت باطنی ائمه (ع) بیش از اینهاست ولی به هر حال بشر هم هستند.

قرآن کریم درباره خود پیامبراکرم (ص) می‎فرماید: (قل انما أنا بشر مثلکم یوحی الی أنما الهکم اله واحد) شیعه و مذاهب اهل سنت درباره احکام مرتد رجوع شود به: 1 "بگو من فقط بشری همانند شما هستم که به من وحی می‎شود که خدای شما خدایی یگانه است." پس پیغمبراکرم (ص) هم با همه درجه و مقامی که دارد بالاخره بشر است. البته بشری که گناه نمی کند و به او وحی می‎شود. که این وحی هم بسیار مهم است، زیرا به هر کسی وحی نمی شود. لابد پیامبراکرم (ص) باید یک شرایطی داشته و مراحل معنوی بسیاری را طی کرده باشد تا استعداد دریافت وحی را پیدا کند.

بنابراین حضرت علی (ع) امام مسلمین و معصوم می‎باشد ولی در عین حال خدا در او حلول نکرده است. پیغمبراکرم (ص) که از حضرت علی (ع) مهم تر است، با این وجود درباره پیامبر(ص) می‎گوییم: "أشهد أن محمدا عبده و رسوله". به این معنا که ابتدا عبد و بنده خدا بودن پیامبر را شهادت می‎دهیم و پس از آن شهادت به رسالت او می‎دهیم. یعنی بندگی خدا به حدی می‎رسد که استعداد پیدا می‎کند تا به او وحی شده و رسول الله شود.

قرآن کریم می‎فرماید: (سبحان الذی أسری بعبده لیلا من المسجد الحرام الی المسجد الاقصا) ص 170 تا 173، کتاب المرتد، مسائل 1 تا 8؛ 2 "منزه است خداوندی که بنده اش را شبی از مسجدالحرام تا

ناوبری کتاب