و قدرت را از دست بدهد سراغ دیگران میروند و بدگویی او را نموده و ملامتش میکنند. بنابراین انسان باید پول را در راه خدا بدهد تا حداقل خداوند از دست او راضی باشد.
نگاهی به خطبه 142
این خطبه تمام شد ولی همان طور که عرض کردیم در فروع کافی و تحف العقول و جاهای دیگر در ادامه این بخش از نهج البلاغه عبارتهای دیگری را آورده اند که مرحوم سید رضی آنها را در خطبه 142 نهج البلاغه آورده است. به منظور تکمیل بحث، آن مطالب را از روی همان خطبه میخوانیم:
"و لیس لواضع المعروف فی غیر حقه، و عند غیر أهله، من الحظ فیما أتی الا محمدة اللئام"
"معروف" به طور کلی به معنای کار پسندیده ای است که به خوبی شناخته شده است، ولی به صدقه و امثال آن نیز معروف گفته اند.
حضرت میفرماید: منفعتی و سودی نیست برای کسی که کار پسندیده و یا صدقه و امثال آن را در غیر جای خود قرار دهد و یا این که به غیر اهل آن بپردازد در آنچه پرداخته و یا انجام داده است، مگر ستایش افراد پست و فرومایه. برای این که افراد باشخصیت میدانند که چنین شخصی بی عدالتی میکند و پولهای خود را بجا مصرف نمی نماید بنابراین او را ستایش نمی کنند، ولی افراد بی شخصیت و فرومایه از او تعریف و تمجید میکنند.
"و ثناء الاشرار، و مقالة الجهال مادام منعما علیهم"
و افراد بد و شرور این چنین شخصی را تعریف و ستایش میکنند؛ و افراد نادان تا هنگامی که به ایشان پول میدهد و انعام مینماید درباره او سخن میگویند که:
.jpg)
