آیت‌الله منتظری

این است که وقتی به حضرت در مورد تقسیم بیت المال به طور مساوی اعتراض می‎کنند، می‎فرماید: آیا شما می‎خواهید من حکومت خود را به وسیله ظلم نسبت به کسانی که زیر فرمان من هستند تقویت نمایم ؟! و اگر قرار بود مال خودم را ببخشم، بیجا مصرف نمی کردم و آن را به طور مساوی تقسیم می‎نمودم یا این که هر کس را به اندازه نیازش می‎بخشیدم.

حضرت در ادامه سخنان خود می‎فرماید:

پیامدهای هزینه نابجا

"و لم یضع امرؤ ماله فی غیر حقه و عند غیر أهله الا حرمه الله شکرهم و کان لغیره ودهم"

( و هیچ فردی مال خود را در غیر حق آن و نزد غیر اهل آن قرار نداده مگر آن که خداوند او را از سپاسگزاری ایشان محروم داشته و دوستی آنان برای غیر او بوده است.)

در بعضی از نسخه ها و از جمله نهج البلاغه عبده عبارت "و لا عند غیر أهله" آمده است که به نظر می‎رسد "لا" زاید باشد.

هر کس مال را بی جهت ببخشد، به عنوان مثال برای این که تملق او را بگویند یا برای این که سلام و صلوات برای او بفرستند، اتفاقا عکس آن را نتیجه می‎گیرد. برای این که وقتی برای شما یک مشکل یا گرفتاری درست شد، همان کسانی که از شما پول گرفته اند سراغ کسی می‎روند که پول بیشتری به آنها بدهد. زیرا کسی که برای پول به نفع شما سینه می‎زند، وقتی که دیگری پول بیشتری به او داد سراغ او می‎رود و به نفع او سینه می‎زند. این یک نکته روانی بسیار مهم است.

نوه دختری مرحوم آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی نقل می‎کرد که در زمان حیات آن مرحوم شخصی پیش ایشان آمده و در ضمن صحبت های خود گفت: