اعتراض به امام (ع) و پاسخ آن حضرت
"و من کلام له (ع) لما عوتب علی التسویة فی العطأ و تصییره الناس اسوة فی العطأ من غیر تفضیل أولی السابقات و الشرف"
( و از سخنان آن حضرت است هنگامی که سرزنش و ملامت شد بر بخشش مساوی و قرار دادنش مردم را یکسان در عطا و بخشش بدون این که اشخاصی را که سبقت در اسلام داشته و دارای شرافت و بزرگی بودند برتری دهد.)
این خطبه پاسخی است به اعتراض گروهی از مسلمانان و اصحاب آن حضرت مبنی بر این که چرا بیت المال به طور مساوی تقسیم میشود.
عنوان خطبه مطابق شرح ابن أبی الحدید و منهاج البراعة میباشد و در شرح عبده "لما عوتب علی التسویة فی العطاء" میباشد.
"أ تامرونی أن أطلب النصر بالجور فیمن ولیت علیه ؟"
( آیا فرمان میدهید مرا که یاری بطلبم به وسیله ستم کردن درباره کسی که بر او سرپرست گردیده ام ؟)
"تامرونی" در اصل "تأمروننی" بوده است.
معترضین نسبت به رعایت مساوات در تقسیم بیت المال بهانه میآوردند و یا به تعبیر دیگر استدلال میکردند که افراد متفاوتند و رعایت بعضی از ویژگی ها باید بشود. به تعبیر دیگر حرفی را میزدند که متأسفانه سیره بعضی بزرگان جامعه ما هم هست که میگویند: اینها خودمانی اند و بالاخره برای ما شعار میدهند، و یا این اشخاص کسانی هستند که دور و بر خودمان میباشند و باید از بیت المال سهم بیشتری به آنان بدهیم تا یاور ما باشند. حضرت در پاسخ همه این حرفها میفرماید: بیت المالی را که حق همه است به یک عده خاص نمی دهم تا به نفع من شعار بدهند و صلوات بفرستند.