صفحه ۵۹۱

اعتراض به امام (ع) و پاسخ آن حضرت

"و من کلام له (ع) لما عوتب علی التسویة فی العطأ و تصییره الناس اسوة فی العطأ من غیر تفضیل أولی السابقات و الشرف"

( و از سخنان آن حضرت است هنگامی که سرزنش و ملامت شد بر بخشش مساوی و قرار دادنش مردم را یکسان در عطا و بخشش بدون این که اشخاصی را که سبقت در اسلام داشته و دارای شرافت و بزرگی بودند برتری دهد.)

این خطبه پاسخی است به اعتراض گروهی از مسلمانان و اصحاب آن حضرت مبنی بر این که چرا بیت المال به طور مساوی تقسیم می‎شود.

عنوان خطبه مطابق شرح ابن أبی الحدید و منهاج البراعة می‎باشد و در شرح عبده "لما عوتب علی التسویة فی العطاء" می‎باشد.

"أ تامرونی أن أطلب النصر بالجور فیمن ولیت علیه ؟"

( آیا فرمان می‎دهید مرا که یاری بطلبم به وسیله ستم کردن درباره کسی که بر او سرپرست گردیده ام ؟)

"تامرونی" در اصل "تأمروننی" بوده است.

معترضین نسبت به رعایت مساوات در تقسیم بیت المال بهانه می‎آوردند و یا به تعبیر دیگر استدلال می‎کردند که افراد متفاوتند و رعایت بعضی از ویژگی ها باید بشود. به تعبیر دیگر حرفی را می‎زدند که متأسفانه سیره بعضی بزرگان جامعه ما هم هست که می‎گویند: اینها خودمانی اند و بالاخره برای ما شعار می‎دهند، و یا این اشخاص کسانی هستند که دور و بر خودمان می‎باشند و باید از بیت المال سهم بیشتری به آنان بدهیم تا یاور ما باشند. حضرت در پاسخ همه این حرفها می‎فرماید: بیت المالی را که حق همه است به یک عده خاص نمی دهم تا به نفع من شعار بدهند و صلوات بفرستند.

ناوبری کتاب