آیت‌الله منتظری

أف ) سوره اسراء (17)، آیه 23؛ و برای ملاحظه روایات در تفسیر آیه شریفه رجوع شود به تفسیر نورالثقلین، ج 3، ص 149 و 150. "پس به پدر و مادر اف نگو." در روایت دارد که کوچک ترین سخن ناراحت کننده به پدر و مادر همین "اف" است.

"برح" به معنای سختی و رنج است.

حضرت خطاب به اصحاب خود می‎فرماید: شما چه آدمهایی هستید ! من از جانب شما سختی را تحمل کرده و رنج کشیدم.

"أف لکم": اف بر شما ! "لقد لقیت منکم برحا": همانا از جانب شما سختی و رنج دیدم.

"یوما أنادیکم و یوما أناجیکم"

( روزی شما را با صدای بلند می‎خوانم و روزی با شما آهسته سخن می‎گویم.)

"أناجی" از ماده "نجوا" است، یعنی سخن گفتن در گوشی.

فرمانده یا کسی که پیروان یا اصحابی دارد گاهی سران یاران خود را جمع می‎کند و آهسته و مخفیانه با یکدیگر صحبت کرده و تصمیم می‎گیرند، که به آن "نجاء" می‎گویند؛ و پس از آن که تصمیمات گرفته شد، اگر لازم باشد آن را مثلا بالای منبر با صدای بلند به همه اعلام می‎کنند. به همین دلیل حضرت می‎فرماید: یک روز ندا می‎کنم شما را و با صدای بلند شما را دعوت به جنگ می‎نمایم؛ یک روز هم نجوا می‎کنم، یعنی به طور خصوصی می‎نشینیم صحبت و مشورت کرده و تصمیم می‎گیریم.

"فلا أحرار صدق عند الندأ، و لا اخوان ثقة عند النجأ"

( پس نه در وقت بلند خواندن، آزادگان راستگویی هستید؛ و نه هنگام راز گفتن، برادران مورد اعتماد می‎باشید.)

"ثقة" از ماده "وثق" می‎آید، و "اخوان ثقة" به معنای برادران مورد اعتماد یا برادران