آیت‌الله منتظری

"والله لئن أبیتها": به خدا سوگند اگر من از ابتدا نسبت به پذیرفتن حکمیت ابا می‎کردم "ما وجبت علی فریضتها": حکمیت بر من واجب و فریضه نبود، یعنی قبول حکمیت بر من واجب نبود "و لا حملنی الله ذنبها": و خدا گناه آن را بر من بار و تحمیل نمی کرد.

"و والله ان جئتها انی للمحق الذی یتبع، و ان الکتاب لمعی، ما فارقته مذ صحبته"

( و به خدا سوگند اگر به طرف آن آمدم همانا من شخص شایسته ای هستم که باید پیروی گردد، و همانا کتاب خدا با من است، از زمانی که با آن همراه گردیده ام از آن جدا نگشته ام.)

حضرت می‎فرماید اگر حکمیت را از باب ضرورت پذیرفتم، همانا به لحاظ این که امام به حق شما بودم باید از من اطاعت می‎کردید و وظیفه شما پیروی بود. به عنوان امام مسلمین تصمیم گرفته بودم. مخصوصا هنگام جنگ و صلح هر کسی نمی تواند از طرف خود دستور دهد و هر چه خواست عمل کند. حتی اگر فرمانده امام معصوم هم نباشد باید از او متابعت کرد. هم اکنون هم در دنیا رسم و قاعده بر این است اگر کسی که به عنوان فرمانده کل قوا تعیین شده فرمانی صادر کرد دیگران باید از او پیروی نمایند. البته پیش از تصمیم گیری مشورت و نظرخواهی در مورد شیوه های جنگ و تاکتیک ها امکان دارد و گاهی هم لازم است، ولی پس از آن که تصمیم گرفته شد نباید هر کسی نظر خود را عمل کند.

حضرت علی (ع) ادامه می‎دهند: و کتاب خدا با من است و من هر چه می‎گویم مطابق کتاب است، از کتاب خدا هرگز جدا نشدم از آن هنگام که با آن همراه شدم. از وقتی که پیامبراکرم (ص) کتاب خدا را آورد و من همراه و مصاحب آن شدم پیرو کتاب خدا بودم. اگر حکمیت را هم از روی ناچاری و برای حفظ خون مسلمانان پذیرفتم، در آن شرایط خلافی انجام ندادم و بر اساس حکم خدا بوده است.