"فقال (ع): أ کلکم شهد معنا صفین ؟ فقالوا: منا من شهد و منا من لم یشهد"
( پس حضرت فرمود: آیا همه شما با ما در صفین حضور داشته اید؟ پس گفتند: بعضی از ما حضور داشتیم و برخی از ما حضور نداشتیم.)
حضرت ابتدا فرمودند: شما که در اینجا جمع شده و لشکرگاه تشکیل داده اید آیا همه در جنگ صفین حضور داشتید؟ در پاسخ حضرت گفتند: بعضی حضور داشتیم و بعضی دیگر حضور نداشتیم.
"قال (ع): فامتازوا فرقتین، فلیکن من شهد صفین فرقة و من لم یشهدها فرقة ، حتی أکلم کلا [ منکم ] بکلامه"
( حضرت فرمود: پس به دو گروه تقسیم شوید، پس کسانی که در صفین حاضر بودند یک گروه شوند و کسانی که در آن حضور نداشتند یک گروه، تا با هر کدام با سخن مناسب خودش سخن بگویم.)
کسانی که در جنگ صفین حضور داشته اند از جریانات با اطلاع هستند و بنابراین باید یک نحو با آنها سخن گفت، و برای کسانی هم که حضور نداشته و از دیگران شنیده اند باید به نحو دیگری سخن گفت. این است که حضرت دستور میدهد که آنان دو دسته شوند.
"و نادی الناس فقال (ع): أمسکوا عن الکلا م و أنصتوا لقولی، و أقبلوا بأفئدتکم الی، فمن نشدناه شهادة فلیقل بعلمه فیها. ثم کلمهم (ع) بکلا م طویل، منه"
( و مردم را ندا کرده پس فرمود: از سخن باز ایستید و برای گفته ام سکوت کنید، و با دلهایتان به من روی آورید، پس هر که را برای گواهی خواستم با علم خود در آن گواهی سخن گوید. سپس امام (ع) با ایشان با سخنی طولانی سخن گفت، از جمله فرمود:)
.jpg)
