صفحه ۴۸

"بیدک ناصیة کل دابة ، و الیک مصیر کل نسمة"

( موی پیشانی هر جنبنده ای به دست تو است؛ و بازگشت و سرانجام هر جانداری به سوی تو می‎باشد.)

"ناصیة" به موی جلوی پیشانی گفته می‎شود. در گذشته هنگامی که می‎خواستند غلامان یا زندانیان و یا حیوانات را به جایی ببرند برای این که بهتر اطاعت کنند و همراه آنان بیایند معمولا موی جلوی پیشانی آنها را می‎گرفتند و می‎کشیدند.

"نسمة" از "نسیم" در اصل به معنای وزش باد ملایم است، سپس به دم و نفس و روح هر موجود زنده ای اطلاق شده است؛ از این رو به انسان و موجودات جاندار که دارای نفس و روح بخاری "روح بخاری" در اصطلاح فلسفه طبیعی، لطیف ترین جسمی است که واسطه بین نفس و بدن است و نفس به وسیله آن به تدبیر بدن می‎پردازد؛ و در اصطلاح امروز به آن هاله یا جسم اثیری می‎گویند. هستند "نسمة" می‎گویند.

می‎فرماید: ناصیه و کاکل یا موی جلوی پیشانی هر جنبنده ای به دست تو است. این جمله کنایه از این است که هر جنبنده ای در اختیار تو و در قبضه قدرت تو می‎باشد؛ و بازگشت و سرانجام هر جانداری به سوی تو است، که در قرآن کریم هم آمده است: (و الی الله المصیر) سوره نور (24)، آیه 42. یعنی: و بازگشت همه موجودات به سوی خداست.

مقایسه عظمت آفرینش با قدرت خداوند

"سبحانک ما أعظم ما نری من خلقک ، و ما أصغر عظمه فی جنب قدرتک"

( خدایا تو را از هر عیب و نقصی منزه می‎دانیم؛ چه بسیار بزرگ است آنچه ما از مخلوقات تو می‎بینیم، و چقدر بزرگی آن کوچک است در کنار قدرت و توانایی تو.)

ناوبری کتاب