"بیدک ناصیة کل دابة ، و الیک مصیر کل نسمة"
( موی پیشانی هر جنبنده ای به دست تو است؛ و بازگشت و سرانجام هر جانداری به سوی تو میباشد.)
"ناصیة" به موی جلوی پیشانی گفته میشود. در گذشته هنگامی که میخواستند غلامان یا زندانیان و یا حیوانات را به جایی ببرند برای این که بهتر اطاعت کنند و همراه آنان بیایند معمولا موی جلوی پیشانی آنها را میگرفتند و میکشیدند.
"نسمة" از "نسیم" در اصل به معنای وزش باد ملایم است، سپس به دم و نفس و روح هر موجود زنده ای اطلاق شده است؛ از این رو به انسان و موجودات جاندار که دارای نفس و روح بخاری "روح بخاری" در اصطلاح فلسفه طبیعی، لطیف ترین جسمی است که واسطه بین نفس و بدن است و نفس به وسیله آن به تدبیر بدن میپردازد؛ و در اصطلاح امروز به آن هاله یا جسم اثیری میگویند. هستند "نسمة" میگویند.
میفرماید: ناصیه و کاکل یا موی جلوی پیشانی هر جنبنده ای به دست تو است. این جمله کنایه از این است که هر جنبنده ای در اختیار تو و در قبضه قدرت تو میباشد؛ و بازگشت و سرانجام هر جانداری به سوی تو است، که در قرآن کریم هم آمده است: (و الی الله المصیر) سوره نور (24)، آیه 42. یعنی: و بازگشت همه موجودات به سوی خداست.
مقایسه عظمت آفرینش با قدرت خداوند
"سبحانک ما أعظم ما نری من خلقک ، و ما أصغر عظمه فی جنب قدرتک"
( خدایا تو را از هر عیب و نقصی منزه میدانیم؛ چه بسیار بزرگ است آنچه ما از مخلوقات تو میبینیم، و چقدر بزرگی آن کوچک است در کنار قدرت و توانایی تو.)