آیت‌الله منتظری

نمایند. از این رو گروهی به شهادت رسیدند و گروهی نیز نجات یافتند.

این تعبیر حضرت اشاره دارد به آیه قرآن مجید که می‎فرماید: (من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر) سوره احزاب (33)، آیه 23. یعنی: "از میان مؤمنان مردانی هستند که به آنچه با خدا بر سر آن پیمان بسته بودند صادقانه وفا کردند؛ پس بعضی از آنان پیمان خود را به انجام رساندند [ و شهید شدند] و بعضی از آنان در انتظارند."

"لا یبشرون بالا حیأ، و لا یعزون بالموتی [ عن الموتی ]"

( به واسطه زندگان بشارت داده نمی شدند، و به خاطر مردگان صبوری داده نمی شدند.)

آنان کسانی بودند که از فرط عشق و شیفتگی به جنگ و شهادت، دیگر برای دنیا و امور آن چندان ارزشی قائل نبودند. بنابراین اگر آنان را بشارت به فرزند می‎دادند و می‎گفتند فرزندی از شما به دنیا آمده است یا می‎گفتند فلان دوست و رفیقت زنده است خوشحال نمی شدند؛ برای این که خودشان در فکر شهادت و رفتن از این دنیا بودند. از طرف دیگر اگر کسانی از دوستان آنان شهید شده بودند و به آنان خبر شهادتشان را می‎دادند نیاز به تسلیت و دلداری نداشتند؛ زیرا آنان غیر از شهادت آرزوی دیگری نداشتند.

"مره العیون من البکأ"

( سفید چشمانی از گریه.)

"مره" جمع "امره" است و به معنای چشمان معیوب و سفید شده است. مسلمانان صدر اسلام به دلیل گریه بسیار، چشمانشان معیوب و سفید شده بود.