آیت‌الله منتظری

بود و همکاری زیاد و با اهمیتی با آنها داشت. او پدر محمد بن اشعث است که در کربلا در لشکر عمر سعد حضور داشت و نیز پدر جعده همسر امام حسن (ع) است که آن حضرت را مسموم کرد. خود اشعث نیز در قتل امیرالمؤمنین (ع) سهیم بود؛ زیرا ابن ملجم را تشویق می‎کرد.

این خطبه از نظر محتوا مانند خطبه 35 است. در مقدمه خطبه آمده است: "و من کلام له (ع)" و مطالب را از فرمایشات حضرت دانسته است؛ در حالی که جمله: "و قد قام الیه رجل من أصحابه" نشانگر این است که یکی از اصحاب آن حضرت در مقابل او ایستاد و گفت: "فقال: نهیتنا عن الحکومة ثم أمرتنا بها". کسی که سخنش نشان از هواداری خوارج دارد خطاب به حضرت می‎گوید: شما ابتدا ما را از حکمیت نهی کردی ولی پس از آن امر به پذیرش حکمیت نمودی. "فلم ندر [ فما ندری ] أی الامرین أرشد؟" پس ما نمی دانیم کدام یک از این دو فرمان به درستی و استواری نزدیک تر است ؟ "فصفق (ع) احدی یدیه علی الاخری ثم قال:" راوی خطبه می‎گوید: حضرت در پاسخ سؤال این مرد، ابتدا از ناراحتی دست خود را روی دست دیگر زد و سپس چنین فرمود: "هذا جزاء من ترک العقدة ...". پس تا اینجا که خواندیم کلام حضرت نبود، و سخنان حضرت از این عبارت شروع می‎شود که می‎ماند برای جلسه بعد ان شاءالله.