آیت‌الله منتظری

"خطبه 109 - قسمت دوم"

"أنت الابد فلا أمد لک ، و أنت المنتهی فلا محیص عنک ، و أنت الموعد فلا منجی منک الا الیک . بیدک ناصیة کل دابة ، و الیک مصیر کل نسمة . سبحانک ما أعظم ما نری من خلقک ، و ما أصغر عظمه فی جنب قدرتک ، و ما أهول ما نری من ملکوتک ، و ما أحقر ذلک فیما غاب عنا من سلطانک ، و ما أسبغ نعمک فی الدنیا، و ما أصغرها فی نعم الاخرة ." منها:

"من ملائکة أسکنتهم سماواتک ، و رفعتهم عن أرضک ، هم أعلم خلقک بک ، و أخوفهم لک ، و أقربهم منک . لم یسکنوا الاصلا ب، و لم یضمنوا الارحام، و لم یخلقوا من مأ مهین، و لم یشعبهم [ لم یتشعبهم ] ریب المنون. و انهم علی مکانهم منک ، و منزلتهم عندک ، واستجماع أهوائهم فیک ، و کثرة طاعتهم لک ، و قلة غفلتهم عن أمرک ، لو عاینوا کنه ما خفی علیهم منک ، لحقروا أعمالهم و لزروا علی أنفسهم، و لعرفوا أنهم لم یعبدوک حق عبادتک ، و لم یطیعوک حق طاعتک ."

توضیحی مختصر درباره خطبه

همان گونه که عرض کردم این خطبه در جلد چهارم "عقد الفرید" در باب خطبه ها - که باب بسیار خوبی است - نقل شده است. احمد بن عبد ربه اندلسی که مؤلف عقد الفرید می‎باشد نام این خطبه را "الزهراء" گذاشته که به معنای درخشنده است. ابن أبی الحدید نیز از این خطبه بسیار تعریف و تمجید کرده و شیفته آن شده است که