نمونه دیگر این که امام حسن (ع) پس از شهادت امام علی (ع) خطاب به معاویه مینویسد: "ولا نی المسلمون الامر بعده"نهج البلاغه، خطبه 173. "مسلمانان فرمانروایی را پس از پدرم به من واگذار کردند."
قرآن کریم هم میفرماید: (و أمرهم شوری بینهم ) .مقاتل الطالبین، ابوالفرج اصفهانی، ص 36؛ شرح نهج البلاغه ابن أبی الحدید، ج 16، ص 24 و 34. معنای آیه شریفه این نیست که اگر مثلا خواستیم ناهار بخوریم با همدیگر مشورت کنیم، معنایش این است که در امور کلی سیاسی و اجتماعی، باید مسلمانان مورد مشورت قرار گیرند.
بنابراین در اینجا که حضرت میفرماید: "و ضیاء الامر" یعنی فرمانروایی و حاکمیت روشن و نورانی که مطابق با حق و حقیقت و عدالت باشد نزد ما اهل بیت است.
وحدت شرایع دین و مقصود از آن
"ألا و ان شرائع الدین واحدة"
( آگاه باشید که همانا آبشخورهای دین یکی است.)
"شرائع" جمع "شریعة" در اصل به معنای آبشخور و راه ورود برای برداشتن آب میباشد. برای آب برداشتن از یک رودخانه بزرگ از هر جای آن نمی توان وارد شد، معمولا جاهای خاصی را مشخص کرده اند که راه ورود به رودخانه از آنجاست و به آن "مورد" میگویند، و به لحاظ این که از همان راه نیز برمی گردند و راه صدور است "مصدر" هم به آن گفته میشود. پس "مورد" و "مصدر" به راه ورود برای آب برداشتن و صدور و بازگشت از آن گفته میشود، و "شریعة" هم به همین معنا میآید. خلیل بن احمد مینویسد: "الشریعة و المشرعة : موضع علی شاطی البحر أو فی البحر یهیاء
.jpg)
