آیت‌الله منتظری

بالمؤمنین من أنفسهم ) أمالی صدوق، ص 484، مجلس 62، حدیث 17؛ وسائل الشیعة، ج 8، ص 400؛ (ج 12، ص 8، 30 جلدی آل البیت)، باب وجوب عشرة الناس، حدیث 8 و 10. "پیامبر از خود مؤمنان به آنان سزاوارتر است."

در جریان غدیر خم با این که پیامبراکرم (ص) هم مقام نبوت و هم مقام ولایت و امامت را داشت، مقام نبوت خود را مطرح نکرد بلکه مقام امامت و أولی بودن خود نسبت به مردم را مطرح کرد. برای این که پیامبر(ص) می‎خواست مقام امامت و اولویت خود نسبت به مردم را به حضرت علی (ع) واگذار نماید. این است که فرمود: "من کنت مولاه فعلی مولاه".سوره احزاب (33)، آیه 6.

حضرت امیر(ع) در این خطبه نسبت به گروهی از یاران خود تعریف و تمجید کرده و آنان را تشویق فرموده است. چون آنان امتحان خود را خوب پس دادند و از کسانی شدند که محرم اسرار حضرت و مورد مشورت او بودند. برعکس خطبه قبلی که از بعضی اصحاب گله داشت و اشکالات و نقاط ضعف آنان را بازگو فرمود. هنگامی که فردی یا افرادی کار ناشایسته ای انجام می‎دهند قاعده اش این است که حداقل به آنان تذکر داده شود. چون امر به معروف و نهی از منکر و تذکر، وظیفه شخص خاصی نیست بلکه وظیفه ای همگانی است.