تأثیرناپذیری سلطنت و ملک خداوند
"و لا ینقص سلطانک من عصاک ، و لا یزید فی ملکک من أطاعک"
( و قدرت تو را کاهش نمی دهد کسی که تو را نافرمانی کند، و بر ملک تو نمی افزاید کسی که از تو پیروی نماید.)
کسی که معصیت خداوند کند نمی تواند از سلطنت و قدرت خداوند بکاهد. برای این که قدرت خداوند که عین ذات اوست فوق همه چیز و همه قدرتهاست. همه عالم جلوه وجود حق است. او یک وجود غیرمتناهی است که علم و قدرت و حیات غیرمتناهی دارد. زیرا صفات کمالیه مساوق و یگانه با وجودند و از این رو وجود غیرمتناهی عین علم و قدرت و حیات غیرمتناهی است. و به لحاظ غیرمتناهی بودن وجود اوست که او حد و ماهیت نیز ندارد. از این جهت است که معصیت کنندگان نمی توانند با عصیان خود ضرری به سلطنت و حاکمیت تکوینی و قدرت خداوند وارد کنند؛ بلکه به خودشان ضرر میزنند.
میفرماید: و کاهش نمی دهد سلطنت و قدرت تو را کسی که معصیت تو را انجام میدهد، و زیاد نمی کند در ملک تو کسی که تو را اطاعت میکند. کسی که اطاعت خداوند میکند چنین نیست که تاج گلی بر سر خداوند گذاشته باشد و یا باعث شود که خداوند چیز تازه ای که نداشته است پیدا کند؛ بلکه اطاعت مخلوقات از خداوند موجب کمال خود آنها و نزدیک شدنشان به خداوند میشود.
بی اثر بودن نارضایتی ها بر قضا و قدر الهی
"و لا یرد أمرک من سخط قضأک ، و لا یستغنی عنک من تولی عن أمرک"
( و امر تو را برنمی گرداند کسی که بر قضای تو خشمگین شده است، و از تو بی نیاز نیست کسی که از فرمانت سرپیچی کند.)
.jpg)
