صفحه ۴۰

تأثیرناپذیری سلطنت و ملک خداوند

"و لا ینقص سلطانک من عصاک ، و لا یزید فی ملکک من أطاعک"

( و قدرت تو را کاهش نمی دهد کسی که تو را نافرمانی کند، و بر ملک تو نمی افزاید کسی که از تو پیروی نماید.)

کسی که معصیت خداوند کند نمی تواند از سلطنت و قدرت خداوند بکاهد. برای این که قدرت خداوند که عین ذات اوست فوق همه چیز و همه قدرتهاست. همه عالم جلوه وجود حق است. او یک وجود غیرمتناهی است که علم و قدرت و حیات غیرمتناهی دارد. زیرا صفات کمالیه مساوق و یگانه با وجودند و از این رو وجود غیرمتناهی عین علم و قدرت و حیات غیرمتناهی است. و به لحاظ غیرمتناهی بودن وجود اوست که او حد و ماهیت نیز ندارد. از این جهت است که معصیت کنندگان نمی توانند با عصیان خود ضرری به سلطنت و حاکمیت تکوینی و قدرت خداوند وارد کنند؛ بلکه به خودشان ضرر می‎زنند.

می‎فرماید: و کاهش نمی دهد سلطنت و قدرت تو را کسی که معصیت تو را انجام می‎دهد، و زیاد نمی کند در ملک تو کسی که تو را اطاعت می‎کند. کسی که اطاعت خداوند می‎کند چنین نیست که تاج گلی بر سر خداوند گذاشته باشد و یا باعث شود که خداوند چیز تازه ای که نداشته است پیدا کند؛ بلکه اطاعت مخلوقات از خداوند موجب کمال خود آنها و نزدیک شدنشان به خداوند می‎شود.

بی اثر بودن نارضایتی ها بر قضا و قدر الهی

"و لا یرد أمرک من سخط قضأک ، و لا یستغنی عنک من تولی عن أمرک"

( و امر تو را برنمی گرداند کسی که بر قضای تو خشمگین شده است، و از تو بی نیاز نیست کسی که از فرمانت سرپیچی کند.)

ناوبری کتاب